Nadid, kéadeyo na ta kétihék, éy dinumapa a ménalangin. “Améng,” kagi na, “éng maari éy iadeyo mo diyakén i paghirap ko. Pero éwan na kaluuben kua i masunud, éngˈwan na kaluuben mo i masunud.”
Nadid, tinumaknég tu Pariseyo, a nanalangin ta kona se: ‘Mégpasalamaték diko, Panginoon,’ kagi na, ‘da éwanék tu kasalanan a kona du iba a tolay. Ewanék mégdaya; éwanék méngibébi; éwanék tu mégimet a mali. Salamat, da éwanék medukés a kona ta éya a lélake a mégpabuwes.
“Nadid,” kagi ni Jesus, “anya i nipanalangin no lélake a mégpabuwes? Basta te taknég san siya to iskina no Templo a mésanike dén. Te dugsék san siya a mégsisi, a kinagi na, a ‘Anin, Panginoon, kagbianék mo, a te kasalananék.’
Tulos linumuhud siya a kinagi na ta medegsén, a “Panginoon, diyan pad side sésisin ta éye a kasalanan de.” Ey to pégkagi na ta éya, éy tulos minate dén. Ey mésahat ti Saulo to kéte ni Esteban. Te sénganya sa a lélake a mékidiyos, éy side ya i néngielbénga diya, a minagsanget side diya ta meadu.
Ey ti Pedro, éy pinaluwas na side a étanan to bile, sakay linumuhud siya a nanalangin. Nadid, kélameng na to bangkay, éy kinagi na, a “Tabita, umégkat ka dén.” Ey tu bébe, éy binumulag siya, éy péketa na ni Pedro éy tulos siya a inumeknud.
Ti Jesus, to pégiyan na pabi ta munduae, éy ménalangin siya ta Diyos, a dumédaying siya a makasanget, da tukoy na a Diyos i maari a méngiligtas diya ta ikate na. Ey pinansing siya na Diyos, da neta na a masiyadu i péniwala na diya.