Nadid, édsa ti Jesus ta Betania, to bile ni Simon a te ketong to araw. Ale na a méngan sa, éy inumange sa i esa a bébe a te kébil a boti a putat ta pabango a memahal. Siya éy binukasan na tu boti, sakay nibulak na to ulo ni Jesus.
Masuwerte dén diden ya a utusan, éng demtan side no amo de a nakahanda dén. I gimita no amo de a talaga, éy pégiknudén na du utusan na, a tulos na side a pékanén.
Nadid, kinagi ni Jesus to Pariseyo a nagpaanyaya to pinéngan de, a “Bagay magpaanyaya ka, éy diyan mo akitén du kékadimoy mo, sakay du tétotop mo, sakay du mayaman a kabébayan mo, da side éy maari a gumanti diko, a akitén de ka be a méngan ta bile de. Ey séˈ san ya i gantimpala mua.
Mara, ti ésiya i mataasa, tu mégiknud san a méngan, o tu utusan na? Tu mégiknud a méngan, éy siya i mataasa. Pero sakén,” kagi ni Jesus, “éy maski mataasék dikam, éy komanék i utusan moy.”
Nadid, da gustu ni Lebi ti Jesus, éy nipaghanda na siya ta dikél a anyaya to bile na. Ey to péngan de, éy nékidipon be sa i meadu a iba a mégpabuwes, sakay iba a medukés a tolay,
Entan moy, te taknégék ta luwas na pintuan a mégtétuktukén. Eng batenék na maski ti ésiya, a bukasan na i pintuan na, éy somdépék ta pégiyanan na, sakay magagum kame ta mahusay.