11 मोर खाँचो परलइ कहके मुइ लिखइ हइने हखहि, केहकेकि जसनुक अवस्थामा भेले फेनि वकरमा सन्तुस्ट रहेके मुइ सिखले बडहिँ।
तब कतेक जन सिपहियावाह फेनि पुछलइ, “हमरा कथि करेके त?” युहन्ना हुनुकाके कहलिय, “ककरहुँसे करकापमा पारके कि झुठा दोस लगाके पइसा झिन लिह। बरु यापन तनखामा चित बुझइह।”
मुइ बहुत रात हइने सुतके खाँ मेहनत करलहिँ। मुइ बहुत पारि भुखे हसे प्यासे रहलहिँ हसे बहुत पारि खाए-पिए हइने पउलहिँ। लुगाफाटा हइने भके जाडे मरलहिँ।
सोकमा भेले फेनि सबदिन आनन्दमा बडहुँ, गरिब भेले ताफेनि बहुत जनके आत्मिकि रुपमा धनि बनोसहुँ हसे किहो हइने भेले फेनि हमारसाङे जम्मे चिजु बडइ।
केहकेकि हमार प्रभु येसु ख्रिस्टक अनुग्रह तोहार थाहे बडइ, हुने धनि रहलसि, ताफेनि तोहार तहिँया हुने गरिब हखलसि, ताकि हुनेक गरिबिसे तोहरा धनि हखे सकह।
परमेस्वर तोहराके प्रसस्तसे आसिस देवे सकबसि, ताकि तोहारसाङे सबदिन हरेक चिजु प्रसस्त हखइ हसे हरेक यसल कामक तहिँया तोहारसाङे प्रसस्त हखइ।
सदियो कहले येसु ख्रिस्ट मोर प्रभु हखसि कहके चिने पावेके बहुमुल्य बातक तुलनामा मुइ जम्मे चिजुके बेकामक ठानसहिँ। हुनेके पावे सकहि कहके मुइ जम्मे चिजु त्याग देले बडहिँ हसे उअ जम्मे चिजु घुर नहिँया सम्झसहिँ,
तोहरा झ्यालखनवामा परलहरानिके दाया देखोलह हसे यापन धन-सम्पतिया लुटाइकि फेनि खुसिसे सहलह, केहकेकि वकरसे फेनि यसल, सबदिन रहना सम्पति तोहार तहिँया बडइ कहके तोहार थाह रहलइ।