19 विनास हुनुकर यन्त हखइ, हुनुकर पेटवा हुनुकर देउता हखइ, लाज माने परना बातमा हुनुका घमन्ड करसइ। हुनुका यापन मनवा धरतियाक चिजुमा लगोले बडइ।
बाकि येसुजि पतरुसवरि फिरके यसके कहलसि, “अरे सइतनवा, मोरसे तनाउ जाहि! तुइ मोर तहिँया एगुडा बाधा हखहि, केहकेकि तोर विचार परमेस्वरसे याइल विचार हइने, बाकि मन्सेसे याइल विचार हखइ।”
“वकरपाछा मुइ यापन लबडिकलहरवाक मन्सावानिके कहबहिँ, ‘तोहरा परमेस्वरक सराप परल मन्सेसभ हखह, मोरसे तनाउ जाह। तोहरा सइतनवा हसे वकर दुतवानिक तहिँया तयार पारल कबहुँ हइने बुतइना यगियामा जाह।
वकरपाछा मुइ यापन प्रानके कहबहिँ, “अरे मोर प्रान, मुइ तोर तहिँया बहुत बरस पुग्ना धन-सम्पति धरले बडहिँ। याबे तुइ सुखसे खइसि, पियसि हसे मोजमाजा करसि”।’
येसुजि फेरि यसके कहलसि, “एक जन धनि मन्से रहलिय। उअ सबदिन बाहरा महङ जामुक रङक लुगा हसे भितरा महङ मलमलक लुगा पेहरके येस-आरामक जिन्गि बितोइरहिय।
किहो दिनलइ त उअ न्यायधिसवा विधुवावाक बात सुनबे हइने करलिय, बाकि किहो दिन पाछा उअ यापन मनवामा यसके कहलिय, ‘मुइ त परमेस्वरसे हइने डेरेसहिँ हसे मन्सावानिक फेनि यादर हइने करसहिँ,
केहकेकि यसनुक मन्सेसभ ख्रिस्ट हमार प्रभुक तहिँया हइने, बाकि यपने पेटवाक तहिँया सेवा करइरहसइ। हुनुका चिपुलचापुल बात करसइ हसे सोझ मन्सावानिक हृदयके धोखा देसइ।
तोहरा पहिलाक करलि कमवासे कथि पउलह त? उअ कमवासे यखनि लाज मनसह जउँ, उअ कमवा त मृत्यु मतरे यनसिय।
केहकेकि तोहरा यखना फेनि पापि स्वभावक मन्से नहिँया जिवन बितोसह। यगर तोहार बिचा डाह हसे झगडा बडइ जउँ, कथि तोहरा पापि स्वभावक मन्से हइने हखह त हसे तोहरा यखनि फेनि पापि स्वभावक मन्से नहिँया व्यबहार हइने करसह त?
तोहरा त घमन्ड करसह! तोहरा बरु सोक करके वसनुक काम करलाहर मन्सेके त तोहार बिचासे निकडा देवेके रहलइ।
तोहार करलि घमन्ड ठिक हइने बडइ। पिठवामा इचिका खमिर मिझरोइकि जम्मे पिठवामा असर परसइ कहके कथि तोहार हइने थाह बडइ?
मुइ जथि काम करइ बडहिँ उअ कमवा करइ रहबहिँ, ताकि हमार करलि कमवा नहिँया “हमरा करलहुँ” कहके दाबि कहलहरा यपनहिँके जबड प्रेरित सम्झलहरासभ घमन्ड करे झिन पवइ।
उहेसे सइतानक सेवकसभ फेनि परमेस्वरक यागा धरमि सेवक नहिँया देखा परेके कुनहुँ यचम्मक बात हइने हखइ। याखिरमा हुनुका यापन करलि कामक सजाय पउतइ।
केहकेकि खतना करलहराह यहुदि विस्वासिसभ यपनहिँ फेनि मोसाक देलि जम्मे व्यवस्था पालन हइने करसइ, बाकि हुनुकर कारनसे तोहरा खतना करलह कहके घमन्ड करे सकुँ कहके तोहराके खतना करे लगोसइ।
याको जम्मे भयवाह त यपने भलाइ मतरे खोजसइ, येसु ख्रिस्ट कथि कहइ बडसि उअ बतवाक बारेमा कुनहुँ फेनि वास्ता हइने करसइ।
यापन मनवा धरतियामा भेलि चिजुमा हइने, बाकि स्वरगक चिजुमा लगोइह।
हुनुका प्रभुजिक उपस्थिति हसे हुनेक सक्तिक महिमासे तनाउ भके अनन्त-विनासक दन्ड पउतइ।
ताकि जतेक जन सत्यमा विस्वास हइने करके, दुस्टतामा आनन्द मनोले बडह, उअ जम्मे जन दोसि ठहरतइ।
वकरपाछा व्यवस्था-भङ करलहरा देखा परबिय। बाकि प्रभु येसुजि यापन मुहवाक सबदसे वकरेके नास करबसि हसे हुनेक आगमनक महिमित प्रकाससे सखाप करबसि।
हसे यसनुक मन्सेसभक बिचा सबदिन झगडा हतइ। हुनुकर बुद्धिया बिगडल बडइ। हुनुका सत्य बातसे तनाउ भेल रहसइ हसे परमेस्वरक भक्ति धनि हखेके तहिँया पइडा हखइ कहके सोचसइ।
विस्वासघाति, टिहुलार, घमन्डसे फुलल रहसइ। परमेस्वरके माया नाहिँ करके बरु मोजमाजा करेके मन परोतइ।
बाकि तोहरा त यपने योजनामा घमन्ड करसह। यसके घमन्ड करेके हइने डउल हखइ।
जसने इस्राएलि मन्सावानिक बिचा झुठा अगमवक्तासभ रहलइ, वसने तोहार बिचा फेनि झुठा सिछकसभ देखा परतइ। हुनुका गुप्तरुपसे विनास करना झुठा बात सिखोतइ हसे मोल तिरके उद्धार करलाहर प्रभुके फेनि हुनुका इन्कार करतइ। यसने हुनुका यापनमा यरमरका विनास यनतइ।
हुनुका दोसरे जनके दुःख देलेसे यपनहिँ फेनि दुःख भोगतइ। हुनुकर तहिँया मोजमाजाक बात त दिनहिँक इजोरमा यापन देहियाक अभिलासाके सन्तुस्ट पारेके हखइ। हुनुका दाग हसे खोट लागल मन्सेसभ हखइ तके हुनुका तोहारसाङे जेउना करइकि छल करके आनन्द लेतइ।
हुनुका लोभमा परके झुठा बात बनोतइ हसे तोहारसे फाइदा उठोतइ। हुनुकर न्याय पहिनहिँ भेसकल बडइ तके हुनुकर नास पाका हतइ।
बाकि इअ मन्सावाह त यापन हइने बुझलि बतवाक निना करसइ। हुनुका त बुद्धि हइने भेल पसु नहिँया जथि मन लगसइ उहे करसइ। हुनुकर इहे व्यबहार हुनुकाके नास करबिय।
इअ मन्सावाह बुदबुदेसइ, याको जनक दोस खोजइ रहसइ, यापन खराब इछासभमा चलसइ, यपनहिँके जबड सम्झसइ हसे यापन फाइदाक तहिँया मन्सावानिसाङे चिपुलचापुल करलाहर हिनिकहिँ हखइ।
केहकेकि बहुत यागा दन्डक भागिदार ठहरल कतेक जन मन्सेसभ तोहार बिचा चुपे-चुपे पेससकल बडइ। हुनुका परमेस्वरके यादर हइने करसइ हसे हुनेक देलि अनुग्रहके अनइतिक काम करना मउका बनोले बडइ। हुनुका हमार एक मतरे येसु ख्रिस्टके प्रभु हसे मालिक हखसि कहके इन्कार करसइ।
उअ जतुरा मान-सम्मान पउले हसे सुख-विलास करले रहलिय, उतुरे वकरेके सोक तके कस्ट दिह, केहकेकि उअ मनवामा कहसिय, ‘मुइ त महरानि भके बेठल बडहिँ, मुइ विधुवा हइने, मोर कबहुँ फेनि सोक करे नाहिँ परतइ।’
उअ पसुवा हसे वकर यागा यचम्मक चिन्हा देखोलहर झुठा अगमवक्ता पकडेलइ। यसनुक यचम्मक कामसे उअ झुठा अगमवक्ता उअ पसुवाक छाप लेलाहर हसे मुरति पुजा करलहरानिके छल करले रहलिय। उअ दुन्हु जन बरइकि गन्धकक भठियाक यागिमा फकेलइ।
बाकि डरछेरुवासभ, विस्वास हइने करलहराह, घिन लगना काम करलहराह, हत्याराह, धुचुड करलहराह, मन्तरतन्तर करलहराह, मुरति पुजा करलहराह हसे झुठा फदकेलहरा जम्मे जनक भाग यागि हसे गन्धक बरल यागिक भठि हखइ। इअ दोसरो मृत्यु हखइ।”
बाकि उअ सहरवासे बाहरा कुकुरानि नहिँया बानि भेलि, मन्तरतन्तर करलहराह, धुचुड करलहराह, हत्या करलहराह, मुरति पुजा करलहराह हसे असत्य बात मन परोलहरा मन्सावाह रहतइ।