1 پس چه بِواجَم؟ هَته گناخ کَردِ ایدامَه بِدَرَم تا فیض ایضاف آبو؟
1 بَس چِه بوآجَم؟ هی گناه بِکَرَم تا فیض وِر آبو؟
یا اِمکن خدا مِرَبانی، تَحَمُلی و چَی یاله صبری گِچ بَحیساب بوعَردیش و نیشَموست کن خدا مِرَبانی اِمی خاطِرَ کن بَتِه توبَه کَردِرا بِبَرِ؟
پس مَگَم اَمه اِم ایمان داشتِه نَه، شریعتی نیفیت بَکَمون؟ اَلبَت کن نِه! بَلکَم اَمه شریعَتی آمبَست بَکَمون.
پس چه بِواجَم؟ اِمی خاطر کن شَریعَتی بنیکا نیمون، بَسکم فیضی بِنیکایمون گناخ بکرَم؟ هرگز!
اِمی خونه کن برا اِن، شِمَه رَخِستِرا خِلِه بَه ایرون، تاکَه اِشتَن اِم رَخِستِه کا، هنتَه ایلَه فِرصَتی شیوار، جَندَکیرا ایستفادَ نِکَرَ، بَسکم موحبَتینَه یَندِ خیدمت بکَرَ.
هنته آزادَ آدَمون شیوار زندَگی بکرَ، اَمّا اِشتَن آزادی، سرپوشی آوشر گیریرا سِی آنِکرَ، بَسکم هنتَه خدا وَزییَرون شیوار زندَگی بکَرَ.
چون آدَمِنی کن گِذَشتَکا چَوون مَحکومیَت تَیین آبَه یه، نونَکِه شمه دلَکا نِفوذ کردَشونَه. اِمِن بی دینِنی هِستینه کن چَمَه خدا فیضی عَیّاشی تبدیل بَکَنَه، و چَمَه تاکَه سرور و خداوند، عیسی مسیح حاشا بَکَن.