Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




رومی کلیسارا نامه 5:2 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

2 اَمه چَی واسیطنَه، و ایمان داشته نَه، اَ فیضی بَه دَست وَردَمونَه، کن ایسَه چَی دِلَکا آمبَستیمون، و خدا شکوه و جَلالی اُمیدی دلَکا خَشی بَکَمون.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

2 اَمَه چَیی واسطه نَه، ایمانی نَه، اَ فیضی که حِسَه چَیی دیلَه کا پابَر جا ایمونه بِه دَس وَردَمونه و خِدا جلالی اُمیدی کا شادی بَکَردیمون.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




رومی کلیسارا نامه 5:2
43 Iomraidhean Croise  

چَی سَرور جواب داشَه: آفرین اَی چاکو و امینَه پاسَری! کمَه چیکا امین بیشه پس وِرَ چییونی اِشتِه دَست آمَدا. بِه و اِشتَن اَربابی خَشیکا شریک بِب!“


پس ایکرَ دییَراَیِنِش واتَه: «حَییقا بَه شمَه باتیم، اَز پَسونرا بَرَنگا ایمَه؛


اَز ’بَرنگا ’ ایمه؛ اَگَم کَسی چمن راه نَه دِلَه درَش، نیجات پَیدا بَکَی، آزادانه دِله دَرَش و بِرِن بَرَش و علَف چَر پَیدا بَکَیَه.


عیسی بَی واتِشَه: «اَز راه و حَییقت و زندَگی هِستیمَه. هیچ‌کَسی غَیراَز چمن واسیطۀ نَه دَدَ وَر نیام.


حَییقتا بَه شمَه باتیمَه، هر کَم چمن گَفون دَرَسه و بَه خدا کن بَمِنِش عَندَیَه ایمان بوعَرِ، زَیرونَه زندَگی بَداشتی و چَی سَردِرِ دیوون نیَبن، بَلکَم اَ، مرگیکا، زندَگیرا آمَیَه.


وقتی پولوس و بَرنابا اَجِگارا آرَستین، کِلیسا آدَمِنِشون جَم آکردَ، و هَنی واتِشون کن خدا چَوون واسیطَنَه چِه کارِنی کَردَشَه و چِنتَه، ایمانی بَرَنگا غَیرِ یَهودیونرا آج آکَردَشَه.


راست باتیش. ولی اَیِنِشون بی ایمانی خونِه آبیردَشونَه و تِه تاکَه ایمانینَه آمبَستیشَه. پس یالَه نار مَب، بَلکَم بِتَرس.


اومیدیکا خَش، و غَرَّ روجونکا صَبور ببَه و اوزون دِوا بکَرَ.


تِه کیشَه کن دییَری پاسَری سَر قیضاوت بَکَش؟ چَی آمبَست مَندِ یا ویگِنِستِه ایمانیکا، چَی اَربابی مَربوطَه. و اَ، آمبَست نی بَمَندیَه چون خداوند بَشایَه اَی آمبَست آکَرِ.


ببو، خِدایی کن اومید دَرِ، بَشِمَه خَشیکا و صلح و سلامتی ایی کن ایمانی دِلَکا اَ، پتلَمه بکَرِ، اَنَه کن خدا موقدسَه روح خِنَرینَه، اُمیدیکا کوکورو پَتلَمَه بِبَه.


خدا، زَیرونَه زندَگی اَیِنی آرَدا کن، چاکَه کارون اَنجوم دوعه کا صَبرینَه، شکوه و جلال و حورمت و زَیرونَه زندَگی دوملَه این؛


اِمی خونِه کن گِرد، گناخِشون کردَیه و خدا شکوه و جلالی نَکا کم بوعَردین.


و اِم اُمید داشتِه چَمَه شرمندگی باعیث نیَبِن، چون خدا موحبَت، خدا موقدسَه روح نَه کن اَمَشون دوعَه یه، چَمَه دِلونکاشون ویکَردیَه.


پس ایسَه اَیِنیرا کن مَسیح عیسا دلَکا هِستین، دِ هیچ مَحکومیَتی نیَه،


اِمی خونِه کن هِم اِمیدینَه نیجات گَتَمون. ایسَه اُمیدی کن بَبیَه ویندِ، دِ اُمید نیَه. چِنتَه کَسی بَشایَه چیی ایی اُمید ببو کن اَی بَویندییَه؟


بِرااِن، ایسَه بَپیمَه اِنجیلی کن شِمرا موعیظَم کردَ، شمَرا یاد آفَنِم، هَه اِنجیل کن قِبول کردِرون و چَی سَر آمبَستیرون


و اَمه گِرد بی نیقابَ صَفتینَه، خداوندی شکوه وجَلالی، هَتَه کن آوَینَه ایکا، دَیسَم، هَه شکلی شیوار، جلالیکا دییَرَ جلالیرا کن ویشتَر آرَب عوَض آمونَب؛ و اِم خِداوندیکا شِروو بَبی کن، روحه.


اِمی خونه کن چَمَه اِم گِچو زو دَیوَرَ رنجِن، اَمَرا ابَدیَه شکوه و جَلال بوعَردی کن اَ رَنجونَّه سَر نییَه.


اِمی خونه کن چَی واسیطنَه، اَمه دِ گِلَه، ایلَه روح نَه، آستامونیَه دَدَ دَسترَسی دارَم.


اَمه مسیح دلَکا بَی ایمان داشتِه واسیطنَه، بَشامونه جورئَتینه و ایطمینانینَه خِداکا نِزِک آبه.


پس خدا اسلحَه کامیل دکَرَ، تا آوشَرَ روجیکا بشوعَه آمبست مندِ، وبشوعَه گردِ چییون اَنجوم بِه بَه دوملَه، پا برجا بومونَه.


ایسَه چَمَه خداوند عیسی مسیح اِشتَن و چَمَه دَدَ خدا، کن اَمه رَی دارییَه و فیضی واسیطنَه اَمَش زَیرونَه آلاویستِه و و چاکَه اومید آداشَه،


ولی مسیح، خدا کَرا هنته ایلَه زوعَه ایی شیوار وفادارَ. و چَی کَه، اَمه ایمون، اَگَم حَییقتا چَمَه ایطمینان و ایفتخاری، چَمَه اومیدی دلَکا آمبست غَم برم.


تا دِ گلَه چیی واسیطنَه کن عوض آنییَبن، و ایمکانِش نییَه خدا چَوون خونه دِروو بدَرِ، اَمه کن دَوریتِرا ویریتَه ایمون، تا اَ اومیدی کن چَمَه نَکارَ، آمبست غَم برَم.


اِمی خونه کن مسیح نی ایکَرَ گناخون خونه عذابِش کَشتَه، یعنی اَ صالِح، غَیرِ صالِحون خونِه، تا اَمه خدا وَر بوعَرِ. اَ جَندَکیکا مَردَ، ولی روح دِلَکا، زندَ آبَه،


خدا شکوه و جلالی دارییَه و هنته گرون و کم یابه جواهیری شیوار شپَق اَژَنیَه، یَشمی شیوار و بلوری شیوار شفاف بَه.


اَ شهر آختاو و مانگ نَپیش بَه تا بَی رِشون آکرَ اِمی خونه کن خدا شکوه و جلال اَی نور آرَدا و وَرَ چَی چِرا اَ.


و تختیکا، تَتَّه لَسَّه ایی دَرَستِمه کن اَواجیَه: «بوین، خدا منزل آدَمونَّه دَرِ. واَ، اَوونَّه بمَندیه؛ و اَیِن چَی قام بَبینَه، و خدا اِشتَن اَوونَّه بَبییَه و چَوون خدا بَبیَه.


«هر کم پیروز آبو، اِمی بَی آمَدا تا بمِنه تختی سَریکا بنشِه، هته کن اَز پیروز آبیم و اِشتَن دَدَ نَه، چَی تختی سَردِرِ نِشتیم.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan