7 پس اَگَم بَمن پَرَستِش بِکَری، گردِ اِمِن اِشتِه شِن بَبینَه.»
7 بَس اَگم مِن پرستش بِکَری، اِمِن گِرد اِشتِه شِن بَبین.»
وقتی اَیِن کهَ دِله دَرمین و خِردَنی و چَی نَنَه مریمی ویندشون، زَمینی سَردِرِ برگنستین و بَی پرستِش کَردَشون. چَی بَه دوملَه اِشتَن صِندوخَه اون آج آکَردشون وخَلا اِنی کن طِله و کندُر و عَرینَه روعَن به، بَی تقدیم کَردشون.
و اِشتَنِش عیسی لنگون سَردِرِ بَرَفندِش و اَیکا تَشکور کَردِشَه. اَ مِرد سامری بَه.
و بَی واتش: «اَز گردِ اِم زاکینی و چَوون شکوه و جَلالی بَتِه آمَدا، اِمی خونِه کن چمن ایختیاریکارَ و هر کَسی کن اَز بَپیمَه، بَی آدَرِم.
عیسی جواب داشه: «توراتیکا نوشتَه آبَیَه، «”خداوند، اِشتِه خدا پَرَستِش بِکَه و تاکَه بَی عیبادَت بکَه.“»
وَقتی اَمِرد عیسیاش ویندَ، جرَّ ایی ژِشَه و چَی لِنگون نَ کا بَرگنستَه وتَتَه لَسَنَه واتِش: «عیسی، خِدای موتعالی زوعَه، تِه مِنَه چه کارِرهِستَه؟ خاشتو خازِمَه بَمن عَذاب نِدَری!»
اَز، یوحنا، هه ایمَه کن اِم چییون ویندَمه و درستَمه، و چَوون ویندِ درَستِه بَه دوملَه، اَ فرشتَه ایی کن اِمِنِش بَمن آمونِستَه، لِنگون نَکا برگنِستیم تا بَی پرستش بکَم.
اَ بیستو چار گله پیر اَ تختی سَر اَنِشی ناریکا خاکی سَر اَگِنینن و اَ کن تا ابد تا ابد زندَیه پرستش اَکَرین و اِشتَن تاجی چَی تختی نَکا اَنَرین و اَواجین:
طوماری ویگَتِه بَه دوملَه، اَ چار گلَه زندَ مخلوق و بیستو چار گلَه پیر، اَ وَرَ پا بنیکا، خاکی سَر بَرگنستین. اَیِن هر کِرَم اِشتَن بالیکا ایلَه سازچنگ و طلِه اینَه گولَه اِنی دارین، کن بوخوریکا کن هه موقدسَه آدَمون دِوا بَه، پَتلمَه به.