43 اَز کی بِبوم کن چمن سَروَری نَنَه، چمن وَر با؟
43 اَز کی ایمَه که چِمِن سَروَری نَنه با چِمِن وَر؟
عیسی هَنوزَنی مردمینه گَف اَژَنیَه کن، چَی نَنه و برااِن بِرِنیکا پا مَندبین و اَپیشون بهَ بَینه گَفه بِژَنِن.
یحیی اَپیش بَه عیسی نَه بیگِرِ و بَی واتِش: «اَزیمَه کن پی اِشتِه بالینَه تعمید بیگم، ایسَه ته چمن وَرآمیش؟»
الیزابت تَته لَسّه نَه واتِش: «ژِنون دِلَکا، تِه خدا چَمیکا خاجَتی ایشَه و بَتِه بَرَکت آدوعَشَه، و اِشتِه خردن کن اِشتِه لَوَکارَ نی خدا چَمیکا خاجَتیَه.
چون اَموقه کن اِشتِه سَلامی سَس، چمن گوش آرَستَه، خِردَن خَشیکا چمن لَوَ دلَکا وَشتو و واز آرمَه.
اِمی خونه کن اومروج داوودِ پادیشا شهریکا، نیجات اَدَری شِمَرا دِنیا آمَه یَه. اَ، وَعَدَ آدوعَه مسیح و خِداوَندَ.»
هَی خونه، حتی اِشتَن لایق نِمَموست اِشتِه وَر بام. فقط ایی کَلَمه بواج کن چمن وَزییَرشفا بَگَتیَه.
شمه بَمن اِستا وآقا خِلِه بکَرون و درست نی باتیرون، اِمی خونه کن هِستیمَه.
توما بَی واتِش: «چمن خداوند و چمن خدا!»
هیچ کاری زِرَ و یالَه نار گیری سَردِرِ مَکَرَ، بَسکَم فروتَنی نَه دیَرَ کَسون اِشتَنکا بِیتَر بِزنَه.
حَییقَت کن اَز گِردِ چییون چمن خداوند مَسیح عیسی آزنِستِه کا کن هَمه چیکا کفاترَ، ضَرَر بَموستیم. چَی خونِه گِردِ چییون از دَست آدوعَمَه و اِمون گِردی هیچ بَحیساب بوعَردیم، تا چمن منفعت مسیح ببو.