1 عیسی کن کایبَه راه کا شِه، مادر زادَ ناوینایی ویندِشَه.
1 وختی که عیسی راه نَه کارا بَشی، ایلَه مادرزادَه کوری ویندِشه.
راه قِرَقیکا، دِ ناوینااَ مِرد نشت بینَه. وَقتی دَرستشون عیسی اَجگاکا کا دَیوَردِ، لَسَه اَژَنین: «آقا، اَی داوودِ پادیشا زوعَه، اَمه رَحم اَکَن!»
هَنگومی کن عیسی اَجگا اَشیَه، دِ گِلَه ناویناَ مِرد چَی دوملَه اَوریجینَه و جِکَّله اَژَنینَه: «داوودِ پادیشا زوعَه، اَمه رَحم اَکَن!»
عیسی، زوعَه دَدَکا دَپَرسِستَه: «چَنَه وَقتَه کن اِنتَرَیَه؟» دَدَ جواب داشَه: «خِردَن گیریکا.
اَ جَماعَتی دِلَکا، ژنی به کن دانزَ سال بَه، خوریزی داری و با اِمکن گردِ اِشتَن دارایی دوختورونرا آدوعَش بَه کَسی نَشایَه بَی دَرمون کردِ.
چَوون دِلَکا، ِمردی به کن سی و هَش سال شِل بَه.
پس سه پگَتشون تا اَی سِنگ سار بِکَن، ولی عیسی اِشتَن نون آکردشه و معبدیکا بِرِن بَرشَه.
چَی شاگردن اَیکا دَپَرسِستین: «اِستا، کی گِناخ کردشَه کن اِم مِرد ناوینا دِنیا آمیَه؟ اَ اِشتَن یا چَی نَنه ودَدَ؟
لِسترِه کا مِردی نِشت بَه کن نَشایَه اِشتَن لِنگون تِم دَروَردِ و هَرگِز گَل ژَش نِبَه، اِمی خونه کن مادر زاد شِل بَه.
جَزیرَ آدَمِن وقتی ویندِشون کن نَلَتی پولوسی بالیکا ویرَشتَه یَه، یَندِ واتِشون: «حتما اِم مِرد آدَمَه کِشَه اِمی خونه کن هَر چَنَه دَیرا کا بَروَشتَه، عیدالَت نیَشت زِندَ بومونِه.»
چون اَ شِلَه مِردی کن مُعجیزَنَه شَفاش گتَه بَه، چِلیکا نی ویشتَر سیند داری.
اَ جِگاکا مِردی اینیاس نوم ویندِشَه، کن هشت سال فَلَج و زَمین گیر بَه.