5 چَوون دِلَکا، ِمردی به کن سی و هَش سال شِل بَه.
5 اوآ کا، ایلَه مِردی بَه که سی و هَشت سال عَلیل بَه.
عیسی، زوعَه دَدَکا دَپَرسِستَه: «چَنَه وَقتَه کن اِنتَرَیَه؟» دَدَ جواب داشَه: «خِردَن گیریکا.
نِباید اِم ژِن کن ابراهیمِ پَیغَمبَری نَتاجیکارَ و شَیطون هَژدَ سال بَی اسیر دَروَردَش بَه، موقدسَه شنبه روجیکا اِم ایسارَتیکا بِرَخِه؟»
اَ جَماعَتی دِلَکا، ژنی به کن دانزَ سال بَه، خوریزی داری و با اِمکن گردِ اِشتَن دارایی دوختورونرا آدوعَش بَه کَسی نَشایَه بَی دَرمون کردِ.
چَی به دوملَه، عیسی اَ مردی معبدیکا ویندشَه و بَی واتِش: «دَیس ایسَه شفا گَتِرَ، دِ گِناخ مَکَ تا اِمیکا بَتَر اِشتِه سَر مَعا.»
[ اِمی خونه کن هر چَند وقت یَک بار، ایلَه فرشتَه خداوندی طَرفیکا آیوو آوی تم دَروَری؛ اوّلین کَسی کن آوی تم هَردِ بَه دوملَه حووضی دَله دَرَشی، هر آزاریکا کن داری شفا اَگِریَه.]
وَقتی عیسی بَی ویندِشَه کن اَجِگاکا خِتَه و اَزنیَه کن خَیلی وَقتَه کن اَ جِگاکارَ، بَی واتِش: «بَپیرَ شفا بیگِری؟»
عیسی کن کایبَه راه کا شِه، مادر زادَ ناوینایی ویندِشَه.
ولی ایسَه اِم کن چِنتَرَ بینا آبه یَه، و یا کی چَی چَمون آج آکَردَشَه، اَمه نِزنَم. بَیکا دَپَرسَه. اَ اَلمَندَ و اِشتَن اِشتَن خونِه گَف بَژَیَه.»
لِسترِه کا مِردی نِشت بَه کن نَشایَه اِشتَن لِنگون تِم دَروَردِ و هَرگِز گَل ژَش نِبَه، اِمی خونه کن مادر زاد شِل بَه.
اَ هَنگومیکا، چَند نَفَر، ایلَه مِردی کن مادَر زاد شِل بَه، اِشتَنَه اَوَرینَه. اَیِن بَی هَر روج مَعبَدی اَ دَروازَ کَناریکا کن چَی نوم قَشنگَه دَروازَ بَه آرَنَرین تا آدَمِنیکا کن مَعبَدی دِلَه بَشین صَدَقَه ویگِرِ.
چون اَ شِلَه مِردی کن مُعجیزَنَه شَفاش گتَه بَه، چِلیکا نی ویشتَر سیند داری.
اَ جِگاکا مِردی اینیاس نوم ویندِشَه، کن هشت سال فَلَج و زَمین گیر بَه.