16 چمن خاجَتیَه برا اِن، گول مَرَ!
16 چِمِن عزیزَه بِرا اِن، گول مَرَه!
عیسی جواب داشَه: «شمَه گمراایرون اِمی خاطِر کن نِه موقَدسَه نِویشته اونکا چیی ایی بَموستیرون و نِه خدا خَنَریکا!
عیسی اَیِنِش واتَه: «مَگَم شِمَه اِم سوال نِشون نییَدا کن چَنَه سَفَه فکر بَکرون، اِمی خاطِر کن نِه موقَدسَه نِویشته اونکا چیی ایی بَموستیرون و نِه خدا خَنَریکا؟
خدا، مَردَ اون خدا نیَه، بَلکَم زِندَ اون خِدایَه. شِمَه خَیلی سَفَ فکر بَکَرون!»
ایلَه اَ روجِن، پِطروس بِرااون دَلَکا کن گِرد حِدود صَدو بیست نَفر بین، پا مَندَ
مَگم نینَّزنی کن ظالیمِن خدا پادیشاهی وارث نینَّب؟ گول مَرَ! بی عیفتِن، بوت پَرستِن، زینا کارِن، لواط کارِن،
گول مَرَ: خدا نیَب دَس پَر گَتِه. اِمی خونه کن اینسان هَر چیی ایی بِکَشِه، هَی بَدورنِستی.
پس اَی خاجَتیِن، هَتَه کن اوزون فِرمون بیرون، ایسَه نِه تاکَه چمن مَندَ جِگاکا کا بَلکَم پی خَیلی ویشتَر چمن مَند نِبِه کا، اِشتَن نیجات گَتِرا تَرسو لَرزینَه اَنجوم بدَرَ؛
پس، اَی چمن برا اِن کن بَشِمَه رَی بداشتیم، و شِمَه ویندِرا ایشتیاق بَداشتیم، اَی شِمَه کن چمن خَشی و کلَّه تاجیرون، اَی خاجَتیِن، اِنتَرَکِه خِداوَندیکا آمبَست بِبَه.
اِمی باتیمَه تا هیچ کم بشمَه اَ دَلیلونَّه کن قانع بَکیَه، گُمراه نکَرِ.
هوش ببه تا کَسی بشِمه حیلَه باز و دَدارَ فلسفَه نَه مَویلاخنِه، گفِنی کن مسیح سَردِرِ نییَه، بَسکم آدَمون سونتی سَر و اِم دِنیا اوصولی سَردِرِ آمبستَه.
کن حَییقتیکا آگَردِستَه اینَه و باتینَه: اَ روجی کن مردَاِن زندَ آنَّب، هِم ایسَه یَه، و اِنترَکه بعضیون ایمانی نیفیت بَکَن.
شمَه دلَکا برا اَ موحبت ببو.
چمن خاجَتیَه برا اِن، اِمی بِزنَه: هر کَم پی دَرَستِکا تِند ببو، و گَف ژِ کا کِل و آسرنگِستِه موقه آرام ببو!
چمن برا اِن، هَر موقه کن مُختَلِیفه وَرداوَردونَّه سَراسر بَبیرون، اَوون گِردی یاله خَشی بِزنه!
چمن برا اِن، شمه کن چَمَه خداوند عیسای مسیح، اَ شکوه و جلالی خداوندیکا ایمان دارَ، نِباید آدَمون سَردِرِ فرق بِنَرَ.
چمن برا اِن، چِه بَرَ ایی دارَ اَگَم کَسی اِیدعا بکَرِ کن ایمان دارِ، ولی اعمال مَدارِ؟ اِنتَرَ ایمانی بَشایَه بَی نیجات دوعِه؟
خاجَتیَه برا اِن، گوش آکَرَ! مَگَم خدا اِم دِنیا گیدَلیون اینتخاب کَردَش نیَه تا ایمانیکا قودور بِبون و اَ پادیشاهیی میراث بِبَن کن خدا، اَیِن کن بَی رَی بَداشتین وَعدَ آدوعَشَه؟
چمن برا اِن، نِکَرِ کن خَیلی شِمَکا خدا کلامی مُعَلِیم بِه دوملَه بِبون، چون بَموستیرون کن چَمَه سرکن موعلِمیمون، دیوون کردِ چَتین تر بَبیَه.
ایلَه گَویکا، هِم برکَت بِرِن بومَی، هِم لَنَت! چمن برا اِن، چاک نیَه کن اِنتَرَ ببو.
اَی برا اِن، یَندِ کا بَد نواجَه. هَرکَم اِشتَن برا زِرَبَرا بَد بِواجِه و یا اِشتَن برا دیوون بکرِ، شَریعَتی زرَبرا بَد واتَشَه و شَریعَتیش دیوون کردیه. ولی اَگَم تِه شَریعَتی دیوون بِکَری، تِه شریعتی داوریشَه، نِه اَ کن شریعتی اَنجوم آرَدا!
چمن برا اِن، ولی گِردیکا مُهیمتَراِمه کن قَسَم مَرَ؛ نِه آستامونی سَر، نِه زَمینی سَردِرِ و نِه هیچ دییَرَ چیی ایی سَر. بَسکم بَرزَ شِمَه ها هَه ها ببو و شِمَه نِه هَه نِه، نِکَرِ کن مَحکوم بِبَه.
چمن برا اِن، اَگَم کَسی شِمَکا حَقیقَتیکا رَت آبو، و دییَری بَی آگاردِنِه،