Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




یعقوبی نامَه 1:12 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

12 خَشی اَ آدَمی حالیرا کن وَرداوَردونکا صبر تحمولینه تاو بوعردی، اِمی خونه کن وَقتی وَرداوَردیکا سربلند بِرِن با، اَ تاجی کن زندَگی بَبخشِستی، و خدا اَیِنی کن بَی رَی بداشتین وَعَدَ آدوعَشَه، ویرَگت.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

12 خَسَه بِبو اَ کسی که آزمایشون باری جیری کا صبر و تحملی نَه تاو بواَردی، چوم وختی آزمایشی کا سَربِلند بِرون بومَی، اَ زندگی بَخشَه تاجی ویگِرِه، اَ تاجی که خِدا بِه کسونی وعده دوعَشَه که اَیی نَه خِشینَه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




یعقوبی نامَه 1:12
49 Iomraidhean Croise  

مردوم گِرد چمن نومی خونِه شِمَکا نیفرَت بَداشتین. اَمّا هَرکم تا آخیر تاو بوعَر، نیجات بَگتی‌‌.


چی بَه دوملَه پادیشا اَیِنی کن چَی راستَ وَریکا هستنینه باتیِه: اَی کَسِنی کن چمن دَدَ شِمَش بَرَکت آدوعَشَه، بِرَ و پادیشاهی‌ایی بَه میراث بِبَرَ کن دِنیا شِرو بِه کا، شمَرا آماده آبَه بَه.


«خَشی شمَه حالیرا اَموقه کن مردم، اینسانی زوعَه خونه شمه سَردِرِ نیفرت بیگِن و شمَه اِشتَن جَمعیکا رَت آکرن و زَمون بِدرِن و شِمَه بَد نوم بِکَرن.


و صبر، شَخصیَتی سِی آرَکَرد، و شخصیت اُمید داشتِه سِی آرَکَرد؛


بَموستیمون اَیِنی حَقیکا کن خدا رَی بَداشتینَ و چَی ایرادَنَه خِلِه بَه اینَه، گِردِ چیی اِن چَوون خِیری یَتیرا کار بَکَنه.


هَتَه کن اِشعَیای پَیغمبری کیتاویکا نوشته بَیَه: «اَ چیی ایی کن هیچ چَمی نِویندِشَه، هیچ گوشی دَرَستَش نی، و هیچ فِکریرا آرَستَه نی، خدا اَیِنیرا کن اَوون رَی بَداشتی آمادَ آکَردَشَه.»


ولی اَکَن خدا رَی بَداشتیَه، خدا بَی آرَموست.


هَر کَم موساقبَرا بشیَه، هرچیکا، اِشتَن ناری بَگَتی. اَیِن فانیَه تاجی ویگَتِه خونه اِنتَرَ بَکن؛ ولی اَمه انتَرَ بَکمون تا زیرونَه تاجی ویگِرَم.


چَتین تقلا بَکه کن خدا حِضوریکا مقبول بَبی، هنتَه پاسَریی ایی شیوار کن خَجالت نییَکَشت و حَییقَتی کَلامی دِرِست بَکار بَگَتی.


ایسَه بَه دوملَه اَ صالِح بِه تاج مِرا آمادَیَه، تاجی کن خداوند، اَ عادیلَه داور، اَ روجیکا بَمن عطا بکَیه، نِه تاکَه بَمن، بَسکم بَه گِردِ اَیِنی کن چَی اَیر اَبِرا ایشتیاق دارینَه.


ولی اَ گذَشته روجون یاد آرَفنَه، اَ موقه کن تازَ نورانی آبَه بیرون؛ شمه ایلَه یالَه موبارزَکا عذابینَه تاوِرون وَردَ.


ایمان داشتِه خونه بَه کن ابراهیم وَرداورد بِه موقه کا، ایسحاقِش ایلَه قربونی شیوار تقدیم کردَ؛ و اَ کن وعدَاِنِش ویگتَه بَه، قِبول کردِشه کن اِشتَن تاکَه زوعَه قِربونی بکرِ،


مگَم اَ نصیحتی کن کیتاو اَمثال سِلِیمونیکا دَرِ یادِرون برکردَیه، کن بَشمَنه زوعَه اون شیوار گَف بَژَی و باتی: «بلَمه، خداوندی تربیتی گِچ بَحسیاب موَ، و چَی چَمای کردِکا مَویخِس.


و اِنتَرَ، صبرینَه مونتَظیر مندِ به دوملَه ابراهیم، وعدَش بَدَست وردَ.


خاجَتیَه برا اِن، گوش آکَرَ! مَگَم خدا اِم دِنیا گیدَلیون اینتخاب کَردَش نیَه تا ایمانیکا قودور بِبون و اَ پادیشاهیی میراث بِبَن کن خدا، اَیِن کن بَی رَی بَداشتین وَعدَ آدوعَشَه؟


ولی خشی اَیِنی حالیرا کن صبرِشون کردَ و تاو وردِشون. شِمَه اَیوبی صَبر و تاو وَردِ خونِه دَرَستَرون، و بَموستیرون کن خداوند آخیر بَسَر بَینَه چِش کَردَ، اِمی خونه کن خداوند، بی حَد و حیساب مِربان و بَخشندَیه.


ولی حتی اَگَم صالح بِه را عذاب بوینه، بَرَکت بگَتیرون. «اَ چیی ایکا کن اَیِن بَتَرسِستین، شمه مترسَه و تَفشیش دَنِگنَه.»


بَلکَم اِمیکا کن مَسیح عذابونکا شَریک بَبیرون خَش ببَه، تا چَی شکوه و جَلالی اَیر بِه موقه شمه نی خشی و وشتو واز بکرَ.


اَگَم مَسیح نومی خونه بَشِمَه زبون دَکَرِن، خَشی شمَه حالیرا، چون شکوه و جلالی روح، وخدا روح شمه سَردِرِ بمندی.


تلَکه زمانی رنج و عذاب بَردِ بَه دوملَه، پور فیضه خدا کن بَشِمَه مَسیح دلَکا خِلِه کردشَه تا چِی زَیرونه شکوه و جلالیکا شریک آبه، بَشِمَه هنی بَنا بَکی و آمبست و قودور و پایدار بَکیَه.


زمانی کن شونه اون رئیس اَیر آبو، شکوه و جلالی تاج کن نیفیت آنیَب وینَّگَت.


اَمه موحبَت بَکَمون چون اَ، اَوَلیکا، اَمَش موحبت کردَ.


اَ عذابی کن هِم زودیون بَکَشتیشَه کا، مترس. بوین، ابلیس، شمَه دلَکا، بعضیوون ورداورد کردِ خونه بشِمه زیندان درَفندییَه و دَه روج عذاب بَبَرون. تِه تا مَردِ موقه وفادار بومون، کن اَز زندَگی تاجی بَتِه آمَدا.


«اَز اَینی کن اَوون رَی بداشتیم تشَر بژَم و چَمای بَکَم. پس غَیرَتی سَر بِه و توبَه اَکَن.


«هر کم پیروز آبو، اِمی بَی آمَدا تا بمِنه تختی سَریکا بنشِه، هته کن اَز پیروز آبیم و اِشتَن دَدَ نَه، چَی تختی سَردِرِ نِشتیم.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan