3 اَگَم خدا ایجازَ بدَرِ اِم کارون نی بَکمون.
3 اَگم خِدا اِجازَه بِدَه اِم کاری نی بَکَردیمون.
ولی اَوونَّه خدا حافیظی کَردِ موقه، واتِش: «اَگَم خدا بِخا هَنی شِمَه وَر بومَمَه.» چَی بَه دوملَه کَشتیکا دَنِشتَه و اَفِسُسیکا شَه.
چَی به دوملَه خدا واتنَه خَشینَه شِمَه وَر بام تا شِمَه وَریکا تازَ جان بیگِم.
چون نَپیمَه ایسَه راه دَیوَر شمَه ویندِرا بام. بَلکَم اومید بداشتیمَه، اَگَم خداوند بِپیا مودتی شمَه وَریکا بومونم.
ولی اَگَم خدا بِپیا هِم زودییِن شِمَه وَر آم و سَر آمَگِنِست کن اِم یالَه نارِن تاکَه گَف ژَشونَه یا اِم کن چَی اینجاری نی بَداشتین.
چون اَیِنی کن ایی کرَ نورانی آبین، اَیِنی کن آستامونیَه خلا مزَ چَشتِشون و خدا موقدسَه روح دلَکا شَریک آبینه،
پس پی اِنتَرَکِه بِواجَه: «اَگَم خداوند بِپیا، زِندَ بَمَندیمون و اِم کار و اَ کاری بَکَمون.»