1 شمَه دلَکا برا اَ موحبت ببو.
1 بِرا اونَه مُحبت شِمَه دیلَه کا بَرقَرار بِبو.
چمن حکم بَه شمه اِمَه کن یَندِ رَی بِدارَ.
وَقتی کن پِنتیکاسَه عیدی روج آرَستَه، گِرد یَک دِل ایی جِگاکا جَم آبَه بین
گِردِ ایمان دارِن یَکدِل و یَک جان بینَه و هیچ کَس چیی ایی اِشتَن مالو منالیکا اِشتَن شِن نَزنیَه، بَسکَم، گِردِ چییونکا یَندِ نَه شَریک بین.
اِمی خونه کن برا اِن، شِمَه رَخِستِرا خِلِه بَه ایرون، تاکَه اِشتَن اِم رَخِستِه کا، هنتَه ایلَه فِرصَتی شیوار، جَندَکیرا ایستفادَ نِکَرَ، بَسکم موحبَتینَه یَندِ خیدمت بکَرَ.
ولی خدا روح ثمَرَ، موحبَت، خَشی، صلح و سلامتی، صَبر، مِرَبانی، چاکی و وَفاداری
اِمی خونه کن مَسیح عیسی دِلَکا، نِه سِنَت بِه موهیمَه نِه سِنَت نِبِه، بَسکَم موهیم اَ ایمانیَه کن محبَتی واسیطنَه کار بَکَی.
تقلا بکرَ تا اَ ایلَه آبِه، کن خدا روح کارَ، صلح و سلامتینَه غَم برَ.
و موحبتینه رفتار بکرَ، هته کن مسیح نی اَمَش موحبَت کردَ و اِشتَن جانی، هنته ایلَه قِربونی و عَطرینَه خَلایی شیوار خدارا تقدیم کردش.
اَی برا اِن، اَمه پی اوزون شمَه وِجودی خونه خدا شکر بکَرم، دِرِست نی هِمَه، اِمی خونه کن شمه ایمان هِنترَکِه کا پِرَرا و شمَه هر کِرَمی موحبَت یَندِ سَر وِر آبو.
بِرَ اِم فکریکا ببَم کن چنترَ یَندِ تشویق بکرَم تا موحبت بکرَم و چاکَه کارون اَنجوم بدرَم.
ایسَه کن حَییقتیکا فِرمون بَردِنَه، اِشتَن جانون پاجا آکَردَرون تا بی ریا و برا اَ موحبَت بِدارَ، خالیصانه و پاجا اَ دِلینه یَندِ رَی بِدارَ.
گِردی حورمَتی غَم بَرَ، برا اون موحبت بکَرَ، خدا ترس ببَه. پادیشا ایحترام بنَرَ.
آخیر بَسَر، گِردِ شمه، یَک دِل و یک فکر و برا دوست و دلسوز و فروتن بِبَه.
گِردیکا موهیم تَر، یَندِ دلو جانینه رَی بدارَ، اِمی خونه کن رَی داشتِه خَیلی گِناخون دَپوشامنِه.
دیندارینه، برا شیوار رَی داشتِه، و برا شیوار رَی داشتِه نَه، موحبت.
و اِمَه چَی حِکم کن چَی زوعَه عیسی مَسیح نومی ایمان بوعرَم و یَندِ موحبَت بِکَرَم، هَتَه کن اَمَش فرمون دوعَیَه.
اَگَم کَسی بواجه کن خدا رَی بداشتی ولی اِشتَن برا کا نیفرت بِدارِ، دِروو اَواجَه. چون کَسی کن اِشتَن برا، کن بَی بَویندیَه، رَی نِدارِ، نیَشا خدایی کن ویندَش نی، رَی بدارِ.
«ولی بَتِکا اِم شَکایَتی دارِم کن اِشتَن اوّلنَه موحبت کن داریشَه، آهَشتَرَ.