8 هرحیکمَت و کامیله فَهمی کا، فرَوون اَمَش آدوعَیَه.
8 هَر حکمتی کا و کامِلَ فهمی کا، فَت و فَراوون بَمون آدوعَشَه.
اینسانی زوعَه، آمَه کن هِم بَردی و هِم بِنتی؛ باتیرون: ”دَیَسَه لَوَلِرت و عَرَخَه هَرَ مِردیَه و خَراج ویگِرن و گِناخکارون رَفِقَه.“ شِمَه کارِن ثابیت بَکَیَه کن شِمَرا عقل و حیکمَت نیَه.»
اَخ کن خدا دولَتمندی و حیکمَت و المندی، چَنَه عَمیقَه؛ چَی دیوون کردِکا نییَب سَربَرکردِ، و چَی راهونکا نیَب سَر آگِنِه.
ولی خَلا، هنته گناخی شیوار نی. اِمی خونه کن اَگَم ایلَه اینسانی گناخی خونِه خَیلییِن مَردین، چَدَ ویشتَر خدا فیض و خَلایی کن ایلَه اینسانی فِیضی واسیطَه نَه، یعنی عیسای مَسیح، آمادَ آبَه، فِرَوون خَیلیون نصیب آبَه.
بَلکَم خدا نون آبَه حیکمَتیکا گَف بَژَمون کن ایلَه رازَه و جیگاش هردیَه، اَ حیکمت کن خدا دِنیا خلق بِه بَه نَ، چَمه شکوه و جَلالیرا تَیین کَردَشه.
اَمه نی چَی دلَکا واریثِن آمونَب، اِمی خونه کن چَی خواستنَه کن هَمه چییون اِشتَن ایرادَ واتنَه اَنجوم دَرِ، ناردَکَر تَیین آبَه بیمون.
اَمه مسیح دلَکا چَی خونی واسیطنَه رَخِستیمون، کن اِم هَه خطا اون بخشِستِه یَه، کن اَش، اِشتَن برکَه وِرَ فیضی اندازَ،
اَ اِشتَن ایرادَ رازی اَمَش آمونِسته. اِشتَن خواستَه واتَنه کن مسیح کا دیار آکَردِش.
تا ایسَه کلیسا واسیطنَه خدا موختَلیفَه حیکمَتِن، و قودرَتونرا و رَئَیسونرا، آستامونیَه جگا اونکا دیار آبو.
کن گِردِ حیمکت و اَلمَند بِه گنجِن چَی دلَکا نون آبَه یَه.
چَیرا کن چَمَه نیجات اَدَر و چَمه تاکَه خدا اَ، چَمَه خداوند، عیسی مسیح واسیطنَه، جلال و شکوه و سلطنت و زاکین ببو. اَ کن شِروو کا هِست بَه، و ایسَه هِستَه و زَیرون بَمندییَه. آمین.
و اَیِن لَسَّنه اِنتَرَ اَواجین: «اَ قربونی آبَه وَرَ خِنَر و ثیروت و حیکمت و اینجار، و حورمت و شکوه و جلال و برَکتی تقدیم بِه لَیاقتی بَداشتی.»