3 کن گِردِ حیمکت و اَلمَند بِه گنجِن چَی دلَکا نون آبَه یَه.
3 چَیی دیلَه کایَه که تَمون حکمت و دانایی گنجِن نِینَه.
«پس، اَوونکا مَترسه. هیچ پوشامنیَه چیی ایی نیَه کن دیار آمَبو و هیچ نون آکَردَ چیی نیَه کن مَلوم مَبو.
اِمی خاطِیرَ کن خدا حِیکَمت واتش ” از چَوونرا پَیغَمبَرِن و رسولِن رَونَه بَکَمَه. اَمّا بعضیون بَکِشتینَه و بعضی اَوونکا اَیذَت آزار بَکَنَه.“
اَخ کن خدا دولَتمندی و حیکمَت و المندی، چَنَه عَمیقَه؛ چَی دیوون کردِکا نییَب سَربَرکردِ، و چَی راهونکا نیَب سَر آگِنِه.
ولی اَیِنیرا کن خِلِه بَه اینه، چه یهودی ببون چه یونانی، مسیح، خدا خِنَرَ و خدا حیکمَتَه.
و چَی خونه اَ کن، شِمَه مَسیح عیسی دِلَکا هِستیرون، اَ مسیح عیسی کن خدا طَرَفیکا آمَه و چَمَرا حیکمَت آبَه یَه، یعنی چَمه صالح بِه، قودوسیَّت و رَخِستِه.
هرحیکمَت و کامیله فَهمی کا، فرَوون اَمَش آدوعَیَه.
چون خدا گردِ خَشی اِمیکا بَه کن چَی دلَکا بومونِه،
اَمه اَی اییلام بکَمون، و گردی هوشدار دَرَم و آدَمون گِردی، گردِ حیکمتینَه آموج دَرَم، تا هنتَه مسیح دلَکا یالَه آدَمون شیوار، گِردی خدا وَر بوعَرَم.
اِمی خاطر، اَ روجیکا کن اِمی درستِمون، شمَرا دِوا کردِ کا دَست پَگِتمون نی، بَسکم یَژَن خداکا بَپیمون تا چَی ایرادَ آزنِستِه نَه، هر حیکمت و روحانیَه فَهمیکا پَتلمَه ببَه؛
مسیح کلام فرَوون شمَه دلَکا بومونِه؛ و مزامیرینَه، سِرودونَّه و آوازِنِی کن خدا روح کا اَ، کامیله حیکمَتینه یَندِ پند و آموج بدَرَ؛ و شکرگوزارینَه و اِشتَن دِلیکا خدارا بوخونه.
اِمی خونه کن مَردیرون و شمه زندَگی ایسَه مَسیح نَه خدا دَلَکا نونَه.
اِمی خاطِر، تا بَشارون تقلا بکَرَ تا اِشتَن ایمانیکا چاکی ایضاف آکرَ، و چاکینه آزنِستِه،
اَ کن گوش دارِ درَسه کن خدا روح کلیسا اون چِه باتیَه. هر کَم پیروز آبو، اَ نون آکردَ ”مَنّا“ بَی آمَدا، و بَی ایسبیَه سِه ایی آمَدا کن چَی سَریکا تازَ نومی نوشتَشونه، کن غَیراَز چَی ویرَگِر، دِ دییرَ کَسی بَی آنییَموست.