Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دِوُّمین نامَه تیموتائوسیرا 4:8 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

8 ایسَه بَه دوملَه اَ صالِح بِه تاج مِرا آمادَیَه، تاجی کن خداوند، اَ عادیلَه داور، اَ روجیکا بَمن عطا بکَیه، نِه تاکَه بَمن، بَسکم بَه گِردِ اَیِنی کن چَی اَیر اَبِرا ایشتیاق دارینَه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

8 حِسَه نَه بِه بعد، اَ صالِحی تاج، بَه مِرا آمادَه یَه، تاجی که خِداوند، اَ عادلَ داور، اَ روزی کا بَه مِن آدوشَه- نِه فقط بَه مِن، بَلکَم گِردِ کسونی که چَیی ظهوری مشتاق بینَه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دِوُّمین نامَه تیموتائوسیرا 4:8
39 Iomraidhean Croise  

«غَیراَز آستامونیَه دَدَ هیچ‌کَم اَ روج و ساعَتی نییَموست؛ حتی آستامونیَه فرشتَه اِن و زوعَه نی اَیکا خَبر نِدارِن.


دیوون کَردِ روجیکا خَیلیِن بَمن باتینَه: ” اَی خداوند، اَی خداوند، مَگَم اَمه اِشتِه نومینهَ پیشگویی نِکَریمون؟ مَگَم اِشتِه نومینه پَریان بِرِن بَنِکَریمون؟ مَگَم اِشتِه نومینه وِرَ موعجِیزَ اَنجوم آنِدَریمون؟“


بَشِمَه باتیمَه کن دیوون کَردِ روجیکا، مجازاتی تَحمل کَردِ شهر سُدومیرا راحَت تَرَ تا اَ شهریرا.


ولی تِه اِشتِه سرختی و اِشتِه دلی خونه، کن نَپیشَه توبَه بکَرِ، خدا غَضَّبی اِشتَنرا، غَضَّبَه روجیرا جَم آشَکَرد، اَ روجیرا کن چَی دِلَکا خدا عادیلانَه دیوون کردِ دیار آرَبن.


ونِه تاکَه خیلقَت، بَلکَم اَمه اِشتَن نی کن خدا روح نوبَریمون، اِشتَن دِلیکا بَنالِستیمون، هَه حالیکا کن اِشتیاقینَه زوعَه اون مقامیکا، اَگیَه زوعَه گیری اینتظاریکامون، یَعنی اِشتَن جَندَکون رَخِستِه.


هَتَه کن اِشعَیای پَیغمبری کیتاویکا نوشته بَیَه: «اَ چیی ایی کن هیچ چَمی نِویندِشَه، هیچ گوشی دَرَستَش نی، و هیچ فِکریرا آرَستَه نی، خدا اَیِنیرا کن اَوون رَی بَداشتی آمادَ آکَردَشَه.»


هر کَسی کار دیار آرَبن، چیرا کن اَ «روج» گِردِ چییون اَیر آرَکَرد. اِمی خونه کن آرا، کاری نتیجه دیار بَکَی، و اینسان هر کاری بکَرِ، آرا بَی وَرداورد بَکَیَه.


هَر کَم موساقبَرا بشیَه، هرچیکا، اِشتَن ناری بَگَتی. اَیِن فانیَه تاجی ویگَتِه خونه اِنتَرَ بَکن؛ ولی اَمه انتَرَ بَکمون تا زیرونَه تاجی ویگِرَم.


و حییقتا کن اِم اَوالَکا آه بَکَشتیمون، اِمی خونه اَمه ایشتیاق بَداشتیمونه تا اِشتَن آستامونیَه کَه هِنتَه شِندِری شیوار دکَرَم،


تاهَر جوری کن بَبی مَردَ اون دِلَکا زندَ آبِه، بَدَست بوعَم.


اِمِن اَ اومیدی کا سرچشمَه بَگَتی کن آستامونیکا شِمَراشون غَم هَردیَه. اَ اومید کن چیمی بَه نَه چَی خونه حَییقیَه کلامیکا یعنی اِنجیل، درَستَرون،


و تا خدا زوعَه آستامونیکا آمِه اینتیظاریکا ببَه، کن خدا بَی مردَ اونکا زندَ آکَردِشه، یعنی عیسی، کن اَمَش آیَندَ غَضَّبیکا بَرَخامونِستی.


ولی شمَه اَی برااِن ظِلَماتیکا نیرون کن اَ روج هنته پتارچی شیوار بشمَه غافلگیر بکرِ.


اَموقه اَ بی دینَه مِرد اَیر آرَب، کن خداوند عیسی اِشتَن نَفَسی دَمینَه بَی نیفله آرَکَرد و اِشتَن پور شوکوهه آمِه نَه بَی نیفیت آرَکَرد.


اِنترَکه، اِشتَنرا ایلَه گنجی گِرد آنَّکرد کن چَوون آیندَرا آمبستَه هیم بَبیَه، تا بشان اَ چیی ایی کن حَییقیَه زندَگیَه، بَدَست بوعَن.


ولی ایسَه چَمَه نیجات اَدَر مسیح عیسی اَیر آبِه نَه، اِم فیض دیار آبَیه. هَهَ مسیح عیسی کن مَردِ نیفیت آکَردِش و اِنجیلی واسیطَنه زَیرونَه زندَگی دیار آکَردِشَه،


اِمی خاطِرَ کن اِنتَرَ عذاب بَکَشتیم، ولی عارِم نییَه، چیرا کن بَموستیمَه کیکا ایمان وردَمه و قانع آبَه ایمه کن اَ، بَشایَه اَ چیی ایی کن چمن دَستِش دوعَیَه تا اَ روج غَم بَرِ.


خداوَند بَی عَطا بکَرِ کن اَ روجی دلَکا، خداوندیکا رَحمتی ویگِرِ. و تِه گردِ چَی خیدمتونی کن شهر اَفِسوسیکا کردشَه، چاک بَموستیشَه.


پَلَوونی کن موساقبَه قانونی واته اَنجوم نِدَرِ، تاج وینییَگَت.


اَز، خدا و مسیح عیسی نَه کا کن زندَاون و مردَاون سَردِرِ دیوون بکیَه، و چَی آمِه و چَی پادیشاهی خونه، بَتِه سیفارش بَکم کن،


و چَمَه اَ مِبارَکه اومیدی مونتظیر بومونَم، یعنی چَمَه عَظیمه خدا و چَمَه نیجات اَدَر عیسای مسیح شکوه و جلالی اَیر آبِه،


چون اَموقه کن اَمه تربیت بَبیمون، خَشی عَوَض داجِمون بَگَتی، ولی چَی به دوملَه، اَیِنیرا کن چَی واسیطنَه تربیت بَه اینَه، صالح بِه اَکینی بوعَردین کن صلح و سلامتیکا پتلَمیه.


پس مسیح نی کن ایکرَ قربونی بَه تا خَیلیون گناخی نیفیت بکرِ، دوومین کرَرا آ، ولی نِه اِمی خونه کن گناخون نیفیت آکرِ، بَلکَم تا اَیِنی کن ایشتیاقینَه چَی چَم بَرا این، نیجات دوعِه را.


خَشی اَ آدَمی حالیرا کن وَرداوَردونکا صبر تحمولینه تاو بوعردی، اِمی خونه کن وَقتی وَرداوَردیکا سربلند بِرِن با، اَ تاجی کن زندَگی بَبخشِستی، و خدا اَیِنی کن بَی رَی بداشتین وَعَدَ آدوعَشَه، ویرَگت.


و میراثی کن مچم و نیفیت آنییَبن و نییَچِلکیست، کن شِمَرا آستامونیکا غَمِشون هردَیَه؛


زمانی کن شونه اون رئیس اَیر آبو، شکوه و جلالی تاج کن نیفیت آنیَب وینَّگَت.


بوینَه، اَ، خِرونَّه آ، هر چَمی بَی بَویندییَه، حتی اَیِنی چَم کن اَشون نیزَنَه ژَ؛ و زَمینی سَردِرِ گِردِ طایفَه اِن چَی خونِه عازیَه بَگَتین. واقییَن کن اِنتَرَ بَبییَه. آمین.


چَی بَه دوملَه ویندِمه کن آستامون آج آبه و بوین، ایلَه ایسبیَه اسب! ایی نفر چَی سَریکا نشته کن چَی نوم وفادار و حقَّه. اَ، عادیلانَه دییون بَکَی و بَجَنگِستی.


اَ عذابی کن هِم زودیون بَکَشتیشَه کا، مترس. بوین، ابلیس، شمَه دلَکا، بعضیوون ورداورد کردِ خونه بشِمه زیندان درَفندییَه و دَه روج عذاب بَبَرون. تِه تا مَردِ موقه وفادار بومون، کن اَز زندَگی تاجی بَتِه آمَدا.


اَ کن اِم چییون خونه شاهیدی دَرِ باتیَه: «یقین، اَز خیلی زوو بومَمَه.» آمین. اَی خداوند عیسی، بِه!


اَ بیستو چار گله پیر اَ تختی سَر اَنِشی ناریکا خاکی سَر اَگِنینن و اَ کن تا ابد تا ابد زندَیه پرستش اَکَرین و اِشتَن تاجی چَی تختی نَکا اَنَرین و اَواجین:


تختی دووریکا، بیستو چار گلَه دییَرَ تخت بَه کن چَوون سَردِرِ بیستو چار گلَه پیر نشت بین. اَیِن ایسبیَه شِندِرشون دَکردَ بَه و طِلِه اینه تاجی کَلَکا دارین.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan