Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




پطروسی دومین نامه 2:1 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

1 ولی اسرائیلی قامی دلَکا، دِروعَه پَیغمبرِن نی بینَه، هَتَه کن شمَه دلَکا نی دِروعَه موعلیمِن بومنَه، کن نونکِه سَفَه آموجون بوعَنه کن بشایَه کشتِه و هَه اَربابی کن اَیِنِش خِرییَه یَه حاشا بَکَنَه و انتَرَکه، ایکرَایی غَرّی اِشتَن سَر بوعنَه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

1 امّا قوم اِسرائیلی دیلَه کا، دروعَه پِیغَمبرِن نی بینَه، هَتَه که شِمَه دیلَه کا نی دوروعَه مُعلمِن نی بومَین، که نِینکی غَلطَه تعلیمون بواَردین که بَشای بِکِشِه و هَ اَربابی که اَوون خِرییَشه، حاشا بَکَردین و اِنتَه، نا خَوَرِه بَلایی اِشتَن سَر بواَردین.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




پطروسی دومین نامه 2:1
73 Iomraidhean Croise  

ولی هر کَم مردمی وَر بَمن حاشا بِکَر، اَز نی چمن آستامونیه دَدَ وَریکا، بَی حاشا بَکَمَه.


وِرَ دِروعَه پَیغَمبرونی راست آنَّب و خَیلیِون گمرا بَکَنَه.


اِمی خونه کن دروعَه مَسیحِن و دروعَه پَیغمبَرِن بومَن، و اِنتَرَ نِشونَه اِن اَیر بَکَن و موعجیزَاِن اَنجوم دَرِن تا اَگَم بشان، بَرگُزیدَاون گُمرا بِکَن.


اِمی خونه کن، خَیلیِن چمن نومینَه بومَنَه وباتینَه، اَز وَعدَ آدوعَه مسیح هِستیم،“ و خَیلیِون گمراه بَکَنَه.


«دِروعَه پَیغَمبرونکا رَت آبَه. اَیِن پَسون شیوار شندر دَنَّکَرد و شمَه وَربومَن، ولی باطنیکا بزارنَه وَرگینَه.


اِمی خونه کن دروعَه مَسیحِن و دروعَه پَیغمبَرِن بومَن، و اِنتَرَ نِشونَه اِن اَیر بَکَن و موعجیزَاِن اَنجوم دَرِن تا اَگَم بشان، بَرگُزیدَاون گُمرا بِکَن.


ولی هر کم مَردومی وَر بَمن حاشا بکَرِ، خدا فرشتَه اون وَر حاشا بَبیَه.


عیسی واتش: «حواسِرون ببو تا گمراه آمَبهَ؛ اِمی خونه کن خَیلیِن چمن نومینَه بومَنَه و باتینَه: ”اَز هَه ایمَه“ و ”اَ تَعیین بَه وَقت آرَستَیه“. چَوون دوملَه مَشَه.


برامِه شمَه حالیرا اَموقه کن مَردوم گِرد شِمَکا تَریف بَدانَه، اِمی خونه کن چَوون بابااِن نی دِروعهَ پَیغمبَرونَّ اِنتَرَ رفتار اَکَرینَه.


اِمی خونه کن اِنتَرَ آدَمِن چَمَه خداوند مسیح خیدمَت نینَّکرد، بَسکَم اِشتَن اِشکَمشه فکریکان و خاصه گَفینَه و چاپلوسینَه سادَ آدَمون گول بَژَن.


شمَه دَلَکا جدایی پی ببو تا اِنتَرَکه اَیِنی کن واقییَن ایمان بداشتین شمَه دِلَکا دیار آبو.


اِمی خونه کن شمَه خِرییِه را بَهاشون دوعَیه، پس اِشتَن تَنیکا خدا شکوه وجلال بدَرَ.


شِمَه رَخِستِرا بَها دوعَشون، اینسانون وَزییَر آمَبَه.


اِم تفشیش اَ دِروعَه برا اون خونه بَه کن نونَکِه مَنظورینه چَمَه دِلَکا نِفوذ کَردِشون تا اَ آزادی ایی کن مَسیح دِلَکا دارَم جاسوسی بِکَرِن و اَمه وَزییَر گیری را بِبَن.


مسیح چَمَه جِگا لنَت بَه و اِنتَرَکِه اَمَش شَریعَتی لَعنَتیکا راخنیشَه، چون توراتیکا نِوِشتَه آبَه یَه کن:«هَر کمی کن دارِشون ژَ ببو مَلعونَه.»


اَیِن شِمَرا غَیرَت بَداشتین، اَمّا نِه چاکَه نِیَّتینَه. اَیِن اَپیشونَه بَشِمَه تاک آکَن تا چَوونرا غَیرَت بِدارَ.


بت‌پرستی و جاودوگری؛ عَدابَت، جنگِستِه، زِرَ بَردِ، آسرَنگِستِه؛ طمع، جِدایی دَرَفَندِه، دِ دَستَگی دَرَفَندِ


اَمه مسیح دلَکا چَی خونی واسیطنَه رَخِستیمون، کن اِم هَه خطا اون بخشِستِه یَه، کن اَش، اِشتَن برکَه وِرَ فیضی اندازَ،


پس دِ هنته خِردَنون شیوار آنیمونَب، کن موجون نَّه اَمه هر طَرَفیرا ویدارِن و موختلیفَه آموجن و آدَمون مکر و حیلَه وا، اَ نقشَه اونیکا کن چَمَه گومرا کردِرا بَکشتین، اَمه اِم وَر اَ وَریرا ببَرِ.


اِنتَرَ آدَمون آخیر نیفلَه آبِه یَه. چَوون خدا چَوون لَوَیَه وشرم آوَرَ چییون طَرَف بَشین، و اَیِن زمینییَه چییون خونه فکر بکنَه.


مرزَ کَسی بَشِمَه محروم بَکَرِ اِم ایصرارینَه کن تَنی پی چاک غَم هردِ و فرشتَه اون پی عیبادَت کردِ. اِنتَرَ آدَم تا اِشتَن رویا اون سَر تَکییَه بَکَی، بی دلیل اِشتَن دَدارَ فکرون خونه یالَه نار آرَب.


هوش ببه تا کَسی بشِمه حیلَه باز و دَدارَ فلسفَه نَه مَویلاخنِه، گفِنی کن مسیح سَردِرِ نییَه، بَسکم آدَمون سونتی سَر و اِم دِنیا اوصولی سَردِرِ آمبستَه.


اَگَم کَسی اِشتَن خیشون بَخِصوص اِشتَن که آدَمون نیازی دوملَه مبو، اِشتَن ایمانی حاشا بَژَی و ایلَه بی ایمانیکا بد تَرَ.


چون زمانی آرَرَست کن آدَمِن دِرِسته آموجی تاو نینَّوَرد، بَلکَم موعلیمِنی اِشتَن دوور گِرد آنَّکرد تا اَ چیی ایی کن چَوون گوشِن بَپیشونَه گوش آدَرن، اَوونکا درَسِن و چَوون هوا و هَوَسونَّه جور بَبیَه؛


کن چَوون گَویی پی دبستِه، اِمی خونه کن اَییِن خانیوادَ اون گِردی یندِکا تاکَه آنَّکرد و ناحَقَه بَرَ خونه اَ چییِنی آموج دَرِن کن نِبایَد بدَرِن.


اَ کن جدایی دَرَفند ایی کَرَ، و چَی به دوملَه دِوومین کرَ را هوشدار بدَ، و چَی بَه دوملَه بَینه دِ شِه آمِه مکه.


شمَه گَمونینَه اَ کن خدا زوعَه حقّی پا بِن آناشه، و اَ عهدی خون کن چَیرا وقف آبَیه بی حورمت آکردِش، و فیضی روح بی عیزّتِش آکردَ، چَنَه برکَه چَتینه موجوزاتی چَی سَردِرِ آ؟


اَگَم چِه شمَه عیسای مسیحِرون ویندَ نییَه، بَی رَی دارَ؛ و هر چَنه کن ایسَه بَی نینَّویند، بَی ایمان دارَ و بَرکَه پور جَلالَه خَشینه خَشی بَکرون،


اَیِن اِشتَن طمع خونه، حیلَه بازَ گفونَّه بَشِمَه پِنَّتارِست. چیمی بَه نَه چَوون محکومیَت تَیین بَیَه، بیکار نشتَه نییَه و چَوون نیفیت آبِه نِخِتیَه.


اَز اِمون شِمَرا اَیِنی خونِه نِوِشتِمَه کن بَشِمَه گومرا بَکَن.


اَی خاجَتیِن، هر روحی باوَر نِکَرَ، بَسکَم اَوون وَرداوَرد بکَرَ کن خدا شِنینَه یا نِه. اِمی خونه کن وِرَ دِروعَه پَیغمبَرِن دِنیاکا هِستین.


کن بشمَه واتَشون: «آخیرَ زمانِن، دسپَر چیی اِنی آن کن اِشتَن آوشرَ هوا هوَسی دوملَه اینَه.»


چون آدَمِنی کن گِذَشتَکا چَوون مَحکومیَت تَیین آبَه یه، نونَکِه شمه دلَکا نِفوذ کردَشونَه. اِمِن بی دینِنی هِستینه کن چَمَه خدا فیضی عَیّاشی تبدیل بَکَنَه، و چَمَه تاکَه سرور و خداوند، عیسی مسیح حاشا بَکَن.


اَ نشونَه اِن و موعجیزَ اِنی کن اَ اَوّلنَه اَشیا نومینَه ایجازَ داری اَیر آکَردِ خونه، زَمینی آدَمون گول ژِشَه و اَیِنِش واته تا اَ اَشیا کا موجسمَه سِی آکَرِن کن شمشیرینه یَرَ آبَه بَه، ولی اِم حالینه زِندَ مَندَ بَه.


بَموستیم کِرَم جگاکاشَه، اَ جِگا ایکا کن شَیطونی پادشایی تختَه. اِم حالینَه بَرک چمن نومی دَچِیکه ایشَه، حتی چمن اَمینَه شاهید، آنتیپاسی کِشته روجیکا کن اَشون شمَه دلَکا کن شَیطونی مندَ جگا اَ کِشتِشون، ایمانی کن بَمن داریشَه حاشا نِژِرَ.


اِشتِه عذابونکا و دَس دَریسیکا باخَبریمَه، ولی تِه دولتمندیشَه. و اَ آدَمون ایفترا گَتِکا باخبَریمه، کن باتین یهودی اینَه ولی نینَّه، بَسکم شیطونی عیبادتگا اینَه.


اِشتِه کارون بَموستیم. بوین، ایله آج آبه بَرنگایی اِشتِه نَکا آنوعَمه کن هیچ کَم نییَشا اَی دَبَستِه. بَموستیم کن عِجِزیش، ولی چمن کلامی کاش غَم هردِ و چمن نومی حاشار کردَر نیی.


و اَیِن تازَ سِرودی اَخونینَه کن اَواجیَه: «تِه اَ طوماری ویگَتِه و اَ موهرون چاکنسِه لَیاقتی داری، اِمی خونه کن تِه قربونی آبیشَه، و اِشتِه خونینَه آدَمون، هر طایفه و زبان و مردوم و میلَّتیکا، خِدارا خِریرَ؛


اَیِن تَتَّه لَسَّنه سس اَدَرینَه و اَواجینه: «اَی خداوندی کن قادر و قدوس و حَقّیشَه، تا کَینی دیوون نیشَکرد و زَمینی آدَمونکا چَمَه خونی تقاصی وینیشَگَت؟»


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan