Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوومین نامه قرنتیانیرا 3:6 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

6 خدا بَه کن اَمَش لیاقتِش دوعَه کن تازَ عهدی پاسَری بِبَم - عَهدی کن خدا روح سَر آمبَسته، نِه تاکَه ایلَه نوشتَه چیی ایی خونه. اِمی خونه کن «نوشتَه» بَکِشتی، اَمّا خدا روحْ زندگی ببَخشِستی.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

6 خِدا بَه که اَمَه لیاقت آدوشَه تا تازَه عهدی خِدمتکارون بِبییَم- عَهدی که خِدا روح سَری کا پابَرجایَه، نِه اَ چیی سَری کا که فقط ایلَه نِیوشتَیَه. چوم ’نیوشتَه‘ بَکِشتی، امّا خِدا روحْ، زِندگی بَبَخشِستی.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوومین نامه قرنتیانیرا 3:6
45 Iomraidhean Croise  

عیسی اَیِنش واتَه: «پس، هر موعَلیم تورات، کن آستامونی پادیشاهی خونه آموج گَتَش ببو، هنته کَه صاحیبی شیوارَ کن اِشتَن خَزانه کا تازَ و کَنه چییون بِرِن بَرَورد.»


چون اِم چمن خونَه کن اِم تازَ عَهدی بَینَه موهر بَکَم. چمن خون ویرَب تا خَیلی آدَمون گِناخ بَخشیدَ آبو.


و اَیِنِش واتَه: «اِم چمن خونَه کن تازَ عهدی بَینَه موهر بَکَم. چمن خون خَیلیونرا ویرَب.


هِنتَرَکه، سوری بَه دوملَه گولَه پِگَتِشَه و واتِش: «اِم گولَه چمن خونَه کن اِم تازَ عهدی بَینه موهر بَکَم و چمن خون شِمَه خونه ویرَب.


چون هَته کن دَدَ مَردَ اون زِندَ آرَکَرد و اَوون زندَگی بَبَخشِستی، زوعَه نی هر کمی کن بَپیشه، زندگی بَبخشستی.


خدا روحَه کن زندَگی دَرِ؛ جَندَک اَصلا نییَشا زندَگی بَدرِ. گَفِنی کن اَز شِمَرا واتِمَه روح و زِندَگیَه.


خدا، مسیح واسیطَنه اَمَش فیض دوعَه تا چَی رسولِن آبَم و قامون گِردی راهنمایی بکَرَم کن مسیح نومی سَردِرِ ایمان بوعَرِن و بَیکا ایطاعَت بکَن.


اِمی خونه کن هیچ اینسانی نیَه کن شَریعَتی اَعمالی اَنجوم دوعِه خونه، خدا چَمیکا صالح بَحیساب با، اِمی خونه کن شَریعَت، گَناخی اَوون آمونِه.


اِمی خونه کن شریعَت خدا غَضَّبی بوعَردی؛ ولی جِگا ایی کا کن شَریعت نیَه، شَریعَتی چاکِنِستِه نی نیَه.


هَتَه کن کیتاو توراتیکا نِوِشتَه آبه یَه کن: «اَز بَتِه خَیلی قامون دَدَ آکَردَمَه.» وخِدا چَمیکا اِنتَرَ نی هِستَه، خِدایی کن ابراهیم بَش ایمان وردَ، کن مَردَاون زِندَ آرَکَرد و اَ چییِنی کن وِجودِشون نییَه هَستی آرَدا.


ولی ایسَه، اَمه اَ چیی ایی خونه کن بَیکا ویلاخیستَه بیمون مَردیمون و شَریعَتیکا رَخِستیمون، تا خدا موقدسَه روح نَه، ایلَه تازَ راه دلَکا خیدمَت بِکَرَم، نِه کَنَه راه نَه کن، تاکَه ایلَه نوشتَه یَه.


چون شریعَتی کن زندَگی روحَه، مسیحْ عیسادلَکا، بَشِمَه شریعَتی گِناخیکا و مَرگیکا اَراخِمونیشَه؛


هِنتَرَکه، سوری بَه دوملَه گولَه پِگَتِشَه واتِش: «اِم گولَه، تازَ عَهدیَه چمن خونی دِلکا. هر موقه کن اَیکا بِنتیرون، چمن یادیرا اِنتَرَ بکَرَ.»


خدا کلیسا کا، اَولیکا رسولِن، دووم پَیغمبَرِن، سووم موعلیمِن؛ دوملَه موعجیزَاون اَنجوم دوعِه خِنَر، چَی به دوملَه شفا دوعِه عَطااِن و کاریَری دوعه و مودیریَت و موختلیفه زبانونَّه گَف ژِ تَیین کردِشَه.


هَته کن توراتیکا نوشتَه آبَیَه: «اَولین اینسان، یعنی آدَم، زندَ موجود آبَه»؛ آخِرین آدَم، روحی آبَه کن زندَگی دَرِ.


اَ فیضی نَه کن خدا بَمنِش آدوعَیَه، هنته ماهیرَ میعماری شیوار هیمی پِکَندِمَه و دییَرَ کَسی اَ هیمی سَردِرِ ساختیمان سِی آرَکَرد. ولی هر کم پی هوش ببو کن چِنتَرَ سِی آرَکَرد.


مَگَم آپولوس کیَه؟ پولوس کیَه؟ اَیِن تاکَه پاسَرییِنی هِستینه کن خدا هَر کِرَم اَوونکا وَظیفه ایی آداشَه تا شِمَه چَوون واسیطَه نَه ایمان بوعَرَ.


اَیِن مسیح پاسری اینه؟ اَز اَوونکا ویشتَر هستیم-هِنتَه تورَ آدَمون شیوار گَف بَژَم - گِردیکا چَتین تر کارم کَردیَه، ویشتَر زیندان دَگنستَه ایمه، گِردیکا ویشتَر لِسِم هردیَه، مَردِ مزَ خَیلی چَشتَمَه.


ولی چَوون فکرِن تاریک آبین اِمی خونه کن تا اومروجنَه هَه نیقاب قَدیمَه عَهدی خندِ موقه کا مندَیه و پِگَتشون نی، اِمی خونه کن تاکَه مَسیح دِلَکا پِنَّگَت.


شمه آمونِستَرونَه کن مسیح نامه ایرون، کن چَمه واسیطنَه شمَرا آرَستَه، کن جوهَری نه نوشتَه آبَه نییَه بَسکم زندَ خدا روح نَه نوشتَه آبَیَه، و سِنگییَه لوح سری عَوَض، آدَمون دِلون لوحی سَردِرِ نوشته بَیَه.


ایسَه، اَگَم خیدمتی کن مَردِرا بَشی و کازی سَردِرِ نوشتَشونه، شکوه و جَلالینه اَیر آبَه، ایی جوری کن ایسرائیلی قام، نَشاینَه موسی صَفَتی شکوه و جلالی خونه بَی بِوینِن، هر چَنَه اَ شکوه جَلال کایبَه نیفیت آبه،


چون اَگَم خیدمتی کن چَی آخر محکومیَته، شکوه و جلالینه دَرِ بَه، چَنه ویشتَر خیدمتی کن چَی آخِرصالح بَه حیساب آمِه اَ، شکوه و جلالینه پتلَمه یه.


پس یعنی شَریعَت خدا وَعدَ اون زِرَبَرایَه؟ اَصلا! چون اَگَم شَریعَتی آدوعِه آبَه بَه کن اَشایَه زندَگی بِبَخشِه، پس صالح بِه نی شَریعَتی راه نَه بَدست آی.


شمَه اِشتَن گِناخونرا و خَطا اونکا مردَ بیرون،


حتی وقتی کن اِشتَن خطا اونکا مردَ بیمون، اَمَش مسیح نَه زندَ آکردِش، شمَه فیضی راه نَه نیجات گَتَرون؛


اَز، خدا فیضی خَلا واتنَه، کن چَی خِنَری اَعمالی واسیطنَه بَمنِشون دوعَه، اِم انجیلی پاسَری آبیمَه.


اَگَم اِم چییون برا اونرا آموج بدَری، مسیح عیسی وزییَر آشَبِن، کن کلامی ایمانیکا و چاکَه آموجی کن چَی دوملَه ایشَه، تربییَت بَگَتیش.


کن اَز، چَیرا تَیین آبَه ایمه تا اِنجیلی رسول و موعَلیم ببوم و موعیظَه بکَم.


و عیسی کن ایلَه تازَ عَهدی واسیطه یَه، و اَ پِشندَ خونی، کن هابیلی خونیکا چاکترَ، کا گَف بَژَی.


ایسَه کن صلح و سلامتی خدا، اَ زَیرونه عهدی خونی واسیطنَه، چَمَه خداوند عیساش مردَاون دلَکا زندَ آکردَ، یعنی پَسون یالَه شونَه،


هِم، عیساش، ایلَه چاکترَ عهدی ضامین بَکَی.


خدا ایلَه تازَ عهدی خونه گف ژِ نَه، اَ اَولین عهدی بی ایتبار بَکَی؛ و اَ چیی ایی کن ایتیباریکا دگنِستَه، کنَه آرَب و نیفیت بِه را آمادَیه.


اِمی خونه کن مسیح نی ایکَرَ گناخون خونه عذابِش کَشتَه، یعنی اَ صالِح، غَیرِ صالِحون خونِه، تا اَمه خدا وَر بوعَرِ. اَ جَندَکیکا مَردَ، ولی روح دِلَکا، زندَ آبَه،


اَ چیی ایی کن شروو کا بَه، اَ چیی ایی کن دَرستَمونَه و اِشتَن چَمونَّه ویندَمون، اَ چیی ایی کن دَیَشتِمون و اِشتَن بالونَّه دَست آسا کَردِمون، یَعنی زندگی کلام کن اَی شِمَرا اییلام بَکَمون.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan