Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




اوّلین نامَه تیموتائوسیرا 3:15 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

15 اَگَم چمن آمِه عَری دگِنِسته، بِزنی کن خدا کَه آدَمون دلَکا کن زندَ خدا کلیسا و حَییقَتی سِتون و بینا اَ، چنتَرَ پی رفتار کردِ.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان تالشی شمالی

15 اَگم چِمِن اومِه عَری آبَه، بِزونی که خِدا خانوادَه دیلَه کا، که خِدای زِنده کلیسا و ستون و حَقیقَتی پایَه یَه، چِنتَه بَسی رَفتار کَردِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




اوّلین نامَه تیموتائوسیرا 3:15
55 Iomraidhean Croise  

شَمعون پِطروس جواب داشه: «تِه وَعدَ آدوعَه مسیح ایشَه، زِندَ خدا زوعَه!»


حَییقتا بَه شمَه باتیمَه، هر چیی کن زَمینی کا دَبستَه، آستامونیکا دَبَسته بَبیَه؛ و هر چیی کن زمینیکا آج آکَرَ، آستامونیکا آج آرَبن.


اِمی خاطر کن شریعت موسی اِ پَیغَمبری واسیطَنَه آدوعِه آبَه؛ فیض و حَییقت، عیسی مسیح واسیطَنَه آمَه.


عیسی بَی واتِشَه: «اَز راه و حَییقت و زندَگی هِستیمَه. هیچ‌کَسی غَیراَز چمن واسیطۀ نَه دَدَ وَر نیام.


دومله پیلاتُس اَیکَا دَپرسِستَه؟ «پس تِه ایله پادیشاهیشَه؟» عیسی جواب داشَه: «تِه اِشتَن باتیش کن اَز ایله پادیشاهیمه. اَزاِمی خاطر دِنیا آمَه ایمَه و اِم هَدَفی خونه اِم دِنیا دِلَرا آمیمَه تا حییقتی خونه شاهیدی بِدَرم. پس هر کم کن حییقَتی شنهَ چمن سَسی گوش بدَرِ.»


اَمه ایمان وَردَمونه و سَر آگِنَه ایمون کن ته، خدا اَ قدوسیشه.»


تا روجی کن خدا موقدسَه روح واسیطَنَه فِرمونِنی اِشتَن اینتخاب کَردَ رَسولون آداشَه و چَی بَه دوملَه بَی آستامونیرا کفا بردِشون.


«اَی مِردِن چیرا اِنتَرَ بَکَرون؟ اَمه نی شِمَه شیوار، اینسانیمون. اَمه بَشِمَه خَشَه خَبَری آدرَم کن اِنتَرَ دَدارَ چییونکا دَس پِگِرَ و زندَ خدا کا، کن آستامون و زمین و دَیرا و هَر چیی کن چَوون دِلَکارَ، خَلقِش کردَیَه، ایمان بوعرَ.


خَیلی، هَر لَحاظیکا. اَوَل اِمکن خدا کَلام، یَهودیون دَست اَمانَتِشون دوعَه یَه.


و هَنی «اَ جِگا ایکا کن اَیِنِشون واتَه یَه: ”شِمَه چمن قام نینَّه “، هَه جِگاکا زِندَ خدا، زوعَه اِن خِلِه بَبینه.»


هیچ کَسی بَرضَخ آنِکَر، چِه یهودی اِن ، چِه یونانی اِن و چِه خدا کلیسا،


مَگَم نینَّموست کن خدا مَعبدیرون و خدا روح شِمَه دِلکارَ؟


شمه آمونِستَرونَه کن مسیح نامه ایرون، کن چَمه واسیطنَه شمَرا آرَستَه، کن جوهَری نه نوشتَه آبَه نییَه بَسکم زندَ خدا روح نَه نوشتَه آبَیَه، و سِنگییَه لوح سری عَوَض، آدَمون دِلون لوحی سَردِرِ نوشته بَیَه.


خدا معبد و بُتونرا چِه سلوکتی هِستَه؟ اِمی خونه کن اَمه زندَ خدا مَعبَدیمون. هَتَه کن خدا تورات و پیغمبرون کیتاویکا باتی: «اَز چَوون دِلکا زندَگی بَکمَه و چَوون مینَکا گَل بژَمَه، و اَز چَوون خدا بَبیمَه و اَیِن چِمِن قام بَبینَه.»


راست واتِه نَه، خدا خنَری نَه، صالح بِه اَصلَحنَه کن چَمَه راستَه بالو چَپه بالیکارَ؛


پس یعقوب و کِیفا و یوحنا کلیسا سِتون بَه نَظَر آین، و اَ فیضی کن چمن نَصیب آبَه بَه ویندِشون، و بَمن و بَرنابا نَه دَست رَفاقَت آداشون تا اَمه غَیرِ یهودیون وَر بِشَم و اَیِن یَهودیون وَر.


اَی نافَمَه غَلاطییِن، کی بَشِمَه جاودو کَردَیَه؟ عیسی مسیح مردِ اَنَه شِمَراشون آشکار واتَه بَه، کن اینگار اَ شِمَه چَمون نَکا مصلوب بَه.


البَت کن اَگَم گَمون بکرَم، کن چَی خونه درَستَرون و اَ حَییقتی سَردِرِ کن عیسی کا اَ، آموج گَتَرون.


اِمِن اَ اومیدی کا سرچشمَه بَگَتی کن آستامونیکا شِمَراشون غَم هَردیَه. اَ اومید کن چیمی بَه نَه چَی خونه حَییقیَه کلامیکا یعنی اِنجیل، درَستَرون،


اِمی خونه کن اَیِن اِشتَن شمه چاکَه ایستقبال کن اَمَکا کردِرون گَف بژَن، و اِمکن چنترَ بوتون آهَشتِرون، خدا طرف آگَردِستِرون تا حَییقیو و زندَ خدا خیدمت بکرَ


اومید بَداشتیمه کن خَیلی زو اِشتِه وَر آم، ولی اِمون تِرا بَنوشتیم تا،


واقییَن کن دینداری راز بَرک یالَه: اَ جندَکی دَلکا اَیر آبَه، خدا روح واسیطَنه تصدیق به، فرشتَه اِن اَشون ویندَ، قامونرا اییلام بَه، دِنیا دلَکا بَشون ایمان وردَ، و شکوه و جلاینَه، کَفاراشون بردَ.


پس پی کلیسا ناظیری زندَگیکا نِبایَد چیی ایی چَی چَمای کردِرا ببو، تاکَه ایلَه ژِن بدارِه، هوش ببو، اِشتَن نفسی نَه بیگِرِو آبرو مند ببو، مِیمان نواز ببو آموج دوعه بِشا؛


اِمی خونه کن اَگَم کَسی مَزنِه چنترَ اِشتَن کَه آدَمون ایدارَ بکرِ، چنتَرَ بشای خدا کلیسا غَم بَرِ؟


چون اَمه اِمی خاطر زَمَت بَکَشتیمون و تقلا بَکَمون، چون اَمه چَمه اومیدی زندَ خدا سردِر نوعَمونَه کن آدَمون گِردی نیجات اَدَرَ، بَخصوص اَیِنی کن ایمان بَداشتین.


تاکَه هَیَه کن زَیرونَه، اَ کن ایلَه نوریکا اَ، کن نییَبن بَیکا نِزِک آشِه، هیچ کَس بَی ویندَش نیَه و نییَشا ویندِ، حورمت و سلطَنَت تا ابد چَیرا ببو. آمین.


اِم حالیکا، سختَه هیمی کن خدا نوعَشه، آمبسته و اِم گفینه موهر بیَه کن: «خداوند اِشتَن آدَمون آرَزنِست،» و «هر کَم خداوندی نومی ایقرار بکرِ، پی نادِرستیکا رَت آبو.»


ایسَه ایلَه یالَه کَکا، تاکه طِله و نقرَاینه غَب نییَه، بسکم چو و گیلییَه غَب نی هِسته؛ بعضییِن موهیمَه کارونرا خَرج بَشین، بعضییِن دستَه غَبو قَجَقین.


و اِمی خونه کن ایلَه یالَه کاهین خدا کَه سَریکا بَداشتیمون،


ولی شمَه صهیونی کورا، و زندَ خدا شهریرا، یعنی آستامونیَه اورشَلیمی دلَرا آمَه ایرون. شمَه هَزاران هَزار فرشتَه کن خَشی بکَنه دِلَه آمَه ایرون،


اَی برا اِن، شمه هواس ببو نِکَرِ کن، شمه دلَکا کَسی آوشَرو بی ایمانه دل بدارِ کن بَشِمَه زندَ خداکا رَت آکَرِ.


چَنَه ویشتَر، مسیح خون کن اَ زَیرونَه روح واسیطنَه، بَشتَنِش بی عَیب، خدارا تقدیمِش کردَ، چَمَه ووژدانی دَدارَ کارونکا پاجا بَکَی تا بشوعَم زندَ خدا خیدمت بکرم.


شمَه نی هنتَه زندَ سِه اون شیواریرون کن روحانیَه عیمارَت شِمکا سِی آرَب، تا هنته موقدسَه کاهینون شیوار آبه تا عیسی مسیح واسیطَنه، روحانیَه قِربونییِنی کن خدا اوون قِبول بَکی، تقدیم بکرَ.


چون اَ زمان آرَرَست کن دیوون کَردِ خدا کَکا شِرو ببو؛ و اَگَم چَی شِروو اَمَکا ببو، پس اَیِنی کن خدا اِنجیلیکا ایطاعَت نینَّکَرد چَوون آخیر چِه بَبیَه؟


اَموقه ایلَه فرشتَه ویندِمَه کن آختاو پِرمِه جگا طرَفیکا آستامونیرا کفا شَه و زندَ خدا موهر بَیکا بَه. و تَتَّه لَسَّنه اَ چار گلَه فرشتَه کن خِشکی و دَیرا ویراونستِه خَنَری اَیِنشون دوعَه بَه، سَس آداشَه


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan