18 پس اِم گَفونَّه یَندِ تشویق بکَرَ.
18 بَس اِم گَفون نَه، یَندی تشویق بِکَرَه.
وَقتی کن اِم چییون دَمَندین ایتفاق دَگِنِستِه، دیک پا بومونهَ و اِشتَن کَلّه اون کَفا بیگِرَ، اِمی خاطر کن شمه رَخِستِه نِزکَه!»
چَی به دوملَه، اَمه کن زندَایمونَه و هِستیمون، اَوونَّه خِرون دلَکا کفا بَبَنه، تا خداوندی هوا کا بوینَم، و اِنترکه اوزون خداوندینه بَبیمون.
اَی برا اِن، ایسَه، وقتِن و زمانون خونه، نِپیستِشه چیی ایی شمَرا بنوسم.
پس یَندِ تشویق و ایمانیکا تقویَت بکَرَ، هته کن ایسَه نی بَکَرون.
اَی برا اِن، شمَکا خاشتو خازِمه کن تنبلون نصیحت بکرَ؛ ترسو اون تشویق بکرَ؛ عِجِزونرا آرَسه؛ و گِردینه صبور ببَه.
پس شمه ویگنستَه بالون راست آکرَ و بی زبقَه زنگون قودور آکرَ.