8 خدا روح و آو و خون؛ و اِم سه گِلَه، یَندِ نَه دَرِ اینَه.
8 خِدا روح، آو و خون؛ و اِم سِه گِله یَندی نَه موافِقینه.
پس بشَه و گِردِ میلَّتون چمن شاگرد آکَرَ و اَوون دَدَ نومینَه و زوعَه نومینَه و خدا موقدسَه روح نومینَه غُسل تعمید بِدَر،
اِمی خاطر کن هَر چَنَه خَیلییِن عیسی زِرَبَرا دِروعَه شَهادَت آداشونَه، اَمّا چَوون شَهادَتِن یَندِنَه جور نِبَه.
«ولی وَقتی اَ دیفا اَکَر کن اَز اَی دَدَ طَرَفیکا شمَرا رَونَه آمَکَرد با، یعنی روح حَقیقت کن دَدَ طَرَفیکا بومَی، اَ اِشتَن چمن خونه شاهیدی دَرِ،
اَمّا ایلَه سربازونکا نیزهای عیسی تَفیکا ویخاستشه و جَخت خون و آو، اَیکا ویبَه.
اِم دِرِست هَیَه کن آموس پَیغَمبری کیتاویکا نوشتَه آبَیه:
و خدا روحْ اِشتَن، چَمه روح خونه شاهیدی دَرِ کن اَمه خدا خِردَنِنیمون.
واِشتَن مُهری چَمه سَر ژَشه و اِشتَن روح، هنته بَیانه شیوار چَمَه دلونکاش آنوعَیَه.
هنترَکه، عیسی نی شهری دروازَ بِرنیکا عذابِش کَشته تا اِشتَن خونی واسیطنَه، آدَمون تقدیس بکرِ.
چون اَیِنی کن ایی کرَ نورانی آبین، اَیِنی کن آستامونیَه خلا مزَ چَشتِشون و خدا موقدسَه روح دلَکا شَریک آبینه،
و اَ آو، اَ غسل تعمیدی نمونَه یَه کن ایسَه بشِمَه نیجات دَرِ. ایله تعمیدی کن تنی کثیف گیری خونه نییَه، بسکم پاجا اَ ووژدانی طَمارزو اَ، کن بَپیشَه خدا بوینِه. اِم تعمید عیسی مسیح زندَ آبه واسیطَنه بشِمه نیجات دَرِ،
اَگَم اَمه اینسانی شاهیدی قِبول بَکَمون، خدا شاهیدی خَیلی یال تَرَ، چون اِم شاهیدی اییَه کن خدا، اِشتَن زوعَه خونه آدوعَشَه.