7 اِمی خونِه کن اِم سِه گِلَه اینَه کن شاهیدی دَرِن:
7 چوم سِه گِله اِستینه که شهادتی بَداین:
هنوزَنی اِم گَف پِطروسی زونی سَر بَه کن ایکَرَ ایی خِری چَوون سَریکا سا بَرَفَندشه کن شَپَق اَژَنیَه وسَسی خِریکا آرَستَه کن اَواجیَه: «اِم چمن خاجَتیَه زوعَه یَه کن بَیکا راضی ایمه؛ بَی گوش آدَرَ!»
ولی اَگَم قِبول نِکردشه، یَک یا دِ نفر دییَر اِشتَنَّ ببَه تا ”هر گَفی بَبی دِ یا سِه شاهیدی نَه ثابیت ببو“
پس بشَه و گِردِ میلَّتون چمن شاگرد آکَرَ و اَوون دَدَ نومینَه و زوعَه نومینَه و خدا موقدسَه روح نومینَه غُسل تعمید بِدَر،
شِرووکا کَلَمه بَه و کَلمَه خِدانَه بَه و کَلمه، خدا بَه؛
اَز و دَدَ ایلَه هِستیمون.»
دَدَ، اِشتَن نومی جلال بِدَ!» اَموقه سَسی آستامونیکا آرَستَه کن: « جلال آدوعَمه وَ هَنی جلال آمَدا.»
اَ دیفا اَکَر، روح حَقیقَتَه کن خدا روحَه. دِنیا نیَشا اَی قِبول بکَرِ، اِمی خونه کن نِه اَی بویندی و نِه بَی آزنِه؛ ولی شمه اَی آزنَه چیرا کن شمَنَه بَمندیَه و اَ شمَه وِجودیکا بَبیَه.
«ولی وَقتی اَ دیفا اَکَر کن اَز اَی دَدَ طَرَفیکا شمَرا رَونَه آمَکَرد با، یعنی روح حَقیقت کن دَدَ طَرَفیکا بومَی، اَ اِشتَن چمن خونه شاهیدی دَرِ،
چون هَته کن دَدَ اِشتَن دِلکا زندَگیی دارِ، بَه زوعَه نی عطا کردَشَه تا اِشتَنکا زندَگی بِدارِ.
هِم اَز اِشتَن، اِشتَنرا شاهیدی بَدامَه و هِم دَدَ کن بَمنِش عَندَیَه، مِرا شاهیدی دَرِ.»
عیسی واتِش: «اَگَم اَز اِشتَنرا جلال بِنَم چمن جلالیرا ارزشی نیَه. اَکَن بَمن جلال بَبَخشِستی چمن دَدیَه، هَه کن شمَه باتیرون، ”چَمَه خِدایَه“.
عیسی خدا راستَه بالی طَرَفیراشون کفا بَردَ و اَ آستامونیَه دَدَکا، خدا موقدسَه روح کن وَعدَ آدوعَش بَه ویگَتِش و چَمه سَردِرِ ویکَردِش، هِم کن ایسَه بَویندیرون و کان دَرَستِه.
و اَمه اِم چیون شاهیدیمونَه، هَتَه کن خدا موقَدسَه روح نی شاهیدَ، هه روحی کن خدا، اَیِنیرا کن بَیکا ایطاعَت بَکنَه عَطا کَردَشَه.»
خداوند عیسی مسیح فیض، خدا موحبت و خدا موقدسَه روح رَفاقَت، شِمَه گِردینَه دَرِ ببو.
اَ چیی ایی کن شروو کا بَه، اَ چیی ایی کن دَرستَمونَه و اِشتَن چَمونَّه ویندَمون، اَ چیی ایی کن دَیَشتِمون و اِشتَن بالونَّه دَست آسا کَردِمون، یَعنی زندگی کلام کن اَی شِمَرا اییلام بَکَمون.
اَ کن آو و خونینَه آمَه، یعنی عیسی مسیح. نِه تاکَه آوینَه، بَسکم آو و خونینَه؛ و خدا روحَه کن شاهیدی دَرِ، اِمی خونه کن خدا روح، حَییقتَه.
خدا روح و آو و خون؛ و اِم سه گِلَه، یَندِ نَه دَرِ اینَه.
و خونَه کوعَه ردایی دَکردَش به و چَی نومی «خدا کلام» اَواجینَه.