3 ولی اَکَن خدا رَی بَداشتیَه، خدا بَی آرَموست.
3 امّا اَ کسی که خِدا نَه خِشَه، خِدا اَیی آزونِه.
اَموقه اَز آشکارا اَوون باتیمَه: ”هَرگز شمه آزنِستَم نیَه. اَی بَدکارن، چمن چَمی نَ کا رَت آبه!“
چاکَه شونَه اَزیمَه. اَزاِشتن پَسون آمَموست و پَسِن بَمن آزنِن،
سوّمین کَرَ عیسی بَی واتِش: « شَمعون، یوحنا زوعَه، بَمن رَی بداشتیشَه؟» پِطروس اِمی خونه کن عیسی سه کَر اَیکا دَپَرسِسته، « بَمن رَی بَداشتیشَه؟» بَرضخ آبَه و جواب داشَه: «چمن خداوند، ته گردِ چییون بَموستیشَه؛ ته بَموستیش کن بَته رَی دارم.» عیسی واتِش: «چمن پَسون هَردَ چیی بدَ.
خدا اِشتَن قام کن نارتَر تاکَه آکَردَش بَه، رَد آنِکَردِشَه. نینَّه موست موقدسَه نوشتَه اِن، ایلیا خونِه چِه باتی؟ اِم کن اَ چِنتَه قام ایسرائیلی زِرَبَرا خدا وَرگِلَی کَردِشَه و واتِش:
چون اَ چیی ایی کن ایسَه کامون ویندِ، هِنتَه آوَینَه دلَکا عَکسی شیوارَ؛ ولی زَمانی آرَرَست کن اِشتَن نَ کا بَویندیمون. ایسَه چمن دانایی ناچیزَ؛ ولی زَمانی آرَرَست کن کامیل بَزنیم، هَتَه کن خدا، چمن خونه کامیل گِردِ چییون بَزنییَه.
هَتَه کن اِشعَیای پَیغمبری کیتاویکا نوشته بَیَه: «اَ چیی ایی کن هیچ چَمی نِویندِشَه، هیچ گوشی دَرَستَش نی، و هیچ فِکریرا آرَستَه نی، خدا اَیِنیرا کن اَوون رَی بَداشتی آمادَ آکَردَشَه.»
اَمّا ایسَه کن خدا آزنَه یا بِیتَر بِواجِم، خدا بَشِمَه آرَزنِست، چِنتَه یَه کن اِم دِنیا، سِست و بی اَرزِشَه قانونون طَرَف هَنی آگَردَ؟ یعنی بَپیرون هَنی چَوون وَزییَر آبَه؟
اِم حالیکا، سختَه هیمی کن خدا نوعَشه، آمبسته و اِم گفینه موهر بیَه کن: «خداوند اِشتَن آدَمون آرَزنِست،» و «هر کَم خداوندی نومی ایقرار بکرِ، پی نادِرستیکا رَت آبو.»
خَشی اَ آدَمی حالیرا کن وَرداوَردونکا صبر تحمولینه تاو بوعردی، اِمی خونه کن وَقتی وَرداوَردیکا سربلند بِرِن با، اَ تاجی کن زندَگی بَبخشِستی، و خدا اَیِنی کن بَی رَی بداشتین وَعَدَ آدوعَشَه، ویرَگت.
خاجَتیَه برا اِن، گوش آکَرَ! مَگَم خدا اِم دِنیا گیدَلیون اینتخاب کَردَش نیَه تا ایمانیکا قودور بِبون و اَ پادیشاهیی میراث بِبَن کن خدا، اَیِن کن بَی رَی بَداشتین وَعدَ آدوعَشَه؟
اَگَم چِه شمَه عیسای مسیحِرون ویندَ نییَه، بَی رَی دارَ؛ و هر چَنه کن ایسَه بَی نینَّویند، بَی ایمان دارَ و بَرکَه پور جَلالَه خَشینه خَشی بَکرون،
اَمه موحبَت بَکَمون چون اَ، اَوَلیکا، اَمَش موحبت کردَ.
اَی خاجَتیِن، یَندِ موحبَت بِکَرَم، اِمی خونِه کن موحبت خدا شِنَه و هَر کَسی موحبَت بَکَی، خدا کا دِنیا آمَه یَه و خدا آرَزنِست.
بَموستیم کِرَم جگاکاشَه، اَ جِگا ایکا کن شَیطونی پادشایی تختَه. اِم حالینَه بَرک چمن نومی دَچِیکه ایشَه، حتی چمن اَمینَه شاهید، آنتیپاسی کِشته روجیکا کن اَشون شمَه دلَکا کن شَیطونی مندَ جگا اَ کِشتِشون، ایمانی کن بَمن داریشَه حاشا نِژِرَ.
اَز اِشتِه کارونکا، اِشتِه موحبت و وفاداریکا، و اِشتِه خیدمت و آمبست گیریکا باخبَریمه، و بَموستیم کن، اِشتِه آخرین کارِن، اوَّلنَه کارونکا ویشتَرَ.
اِشتِه عذابونکا و دَس دَریسیکا باخَبریمَه، ولی تِه دولتمندیشَه. و اَ آدَمون ایفترا گَتِکا باخبَریمه، کن باتین یهودی اینَه ولی نینَّه، بَسکم شیطونی عیبادتگا اینَه.