5 Юнус шеэрден чыкъты, шеэрнинъ шаркъ тарафында ерлешти. Анда озюне бир чадыр япып, шеэрнен энди не оладжагъыны кореджек олып, чадырнынъ талдасына отурды.
Шуны эшитип, Ильяс урбасынен бетини сюртти ве чыкъып, къобанынъ агъзы янында турды. Шу вакъыт бир сес ондан: – Ильяс, мында не япасынъ? – деп сорады.
Анда къобагъа кирип, онда геджеледи. Апансыздан РАББИ Ильяскъа деди: – Ильяс, мында не япасынъ?
Арам къазанч гуналарына ачувланып, оны урдым, юзюмни сакъладым, пек гъазапландым, лякин олар, юзь чевирип, озь ёлларындан кеттилер.
«Бир даа РАББИни акъылларына кетирмейджегим, Ады акъкъында бир даа айтмайджагъым», – деп тюшюндим, амма юрегимде бир атеш киби янды, кемиклеримни якъкъан дайын олды. Оны ичимде тутмагъа тырыштым, амма оламадым.
Денъизджилер пек къоркътылар, эр бири ярдым сорап, озь алласына ялвардылар. Гемини енгиллештирмек ичюн, денъизге гемидеки юкни ташлай башладылар. Юнус исе гемининъ ичине тюшип, яткъан ве терен юкъугъа далгъан эди.
РАББИ: – Ачувлангъанынъ яхшымы? – деди.
О вакъыт РАББИ-Тааля бир осюмлик осьтюрди. Осюмлик, Юнуснынъ башы устюнде талда олсун, гъамы да даркъасын деп, устюнден котерильди. Юнус осюмликке пек къуванды.