1 Бу шей Юнусны пек ачувландырды, ачувындан о, патлайджакъ къарарына кельди.
РАББИ: – Ачувлангъанынъ яхшымы? – деди.
Алла Юнускъа: – Бир осюмлик ичюн ачувлангъанынъ яхшымы? – деди. – Тек ачувлангъаным дегиль, ольгеним биле яхшы, – деди Юнус.
Озь парамны истегенимдже масраф этмеге акъкъым ёкъмы? Я да мен бойле мераметли олгъанымны пахыллайсынъмы?» – деди.
Агъасы пек ачувланып, эвнинъ ичине кирмеге истемей. Бабасы тышарыгъа чыкъып, онъа ялвара.
Исаны давет эткен ферисе буны корип: «Эгер бу адам пейгъамбер олса, Онъа тийген шу къадыннынъ ким олгъаныны билир эди. О, гуналы къадын да!» – деп тюшюнди.
О вакъыт Павелнен Барнаба джесюрликнен джевап берип: – Алланынъ Сёзюни биринджи невбетте сизге кетирмек керек эди. Амма сизлер Оны ред этип, озьлеринъизни эбедий аяткъа ляйыкъ корьмесенъиз, биз башкъа халкъларгъа мураджаат этеджекмиз.