8 О вакъыт денъизджилер Юнустан: – Айтса бизге, башымызгъа бу къаза-беля ким ичюн кельди? Зенаатынъ не? Къайдан келесинъ? Мемлекетинъ не ерде? Къайсы халкътансынъ? – деп сорадылар.
Фыравун агъаларындан ненен огърашкъанларыны сорады, ве олар онъа: – Къулларынъ – къой-эчки чобанларыдыр, эм биз, эм бабаларымыз, – дедилер.
Бойлеликнен, тедавийленмек ичюн, бири-биринъизге гуналарынъызны айтынъыз ве бири-биринъиз ичюн дува этинъиз. Инсафлы адамнынъ дувасы чокъ шей япа биле.
– Огълум! – деди Ехошуа Акъангъа. – Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИни шуретле, Онъа шукюр эт! Бир шей гизлемейип, япкъанынъны манъа айт.
Шаул Ёнатангъа: – Айт, не яптынъ? – деди. Ёнатан эр шейни айтып берди: – Мына, элимдеки таякънен бираз бал ашадым. Энди ольмек кереким, – деди.
Давут ондан: – Сенинъ саибинъ ким? Къайдансынъ? – деп сорады. О: – Мен – мысырлы яшым, бир амалеклининъ къулу олам. Учь куньден берли хаста олгъаным ичюн, саибим мени ташлап кетти.