Анда РАББИнинъ бир пейгъамбери бар эди. Онынъ ады – Одед. О, Самариеге келеяткъан ордунынъ огюне чыкъты да, шойле деди: – РАББИ, бабаларынъызнынъ Алласы, ехудалыларгъа пек ачувланып, оларны сизинъ къолунъызгъа берди. Сизлер исе оларны тап коклерге еткен гъазапнен ольдюрдинъиз.