Давут, халкъны ольдюрген мелекни корип, РАББИге: – Мына мен гуна яптым, къанунгъа къаршы чыкътым. Бу къойлар исе, олар не япты? Сен мени ве бабамнынъ союны джезала, – деди.
Давут Аллагъа шойле мураджаат этти: – Халкъны саймагъа буюргъан мен дегиль эдимми? Мен гуна яптым, мен бу яман ишни яптым! Бу къоюнлар исе не япты? Я РАББИ, я Аллам! Мени ве бабамнынъ союны джезала, Озь халкъынъны исе джезалап ёкъ этме.