4 Даа куньдюз олгъанда, Мени Ёллагъаннынъ ишлерини япмакъ керекмиз. Гедже келеята, о вакъыт ич кимсе чалышып оламайджакъ.
Къолунъдан эписи кельгенлеринъни бутюн кучь-къуветинъе коре яп, чюнки сен кетеджек олюлернинъ дюньясында не иш, не макъсат, не бильги, не де икмет бар.
Олар исе: «Бизлерни кимсе чалышмакъ ичюн кирагъа тутмады да», – дедилер. О оларгъа: «Сизлер де меним юзюм багъыма барынъыз», – деди.
Иса, къолу сакъат олгъан адамгъа: – Ортагъа чыкъ! – деди.
– Мен сизге Бабамнынъ Адындан чокъ яхшы ишлер косьтердим. Оларнынъ къайсы бири ичюн Мени ташларнен ольдюрмеге истейсиз? – деди.
Эгер Мен Бабамнынъ ишлерини япмасам, Манъа иман этменъиз.
Иса оларгъа деди: – Даа къыскъа бир вакъыт ичинде ярыкъ сизнен оладжакъ. Къаранлыкъ сизни басмасын деп, ярыкъта юрюнъиз. Къаранлыкъта юрген адам къаерге кетеяткъаныны бильмей.
Манъа берген вазифенъни беджерип, Мен Сени ер юзюнде шерефледим.
Иса исе оларгъа шай деди: – Меним ашым – Мени Ёллагъаннынъ ирадесини беджермек ве Онынъ ишини битирмектир.
Иса еудийлерге къаршы чыкъып, шай деди: – Сизге керчектен догърусыны айтам: Огъул Бабасынынъ япкъан ишлерини корьмегендже, Озю ич бир шей япалмаз. Бабасы не япса, Огълу да тамам шу шейлерни япа.
Амма Менде Ягъя япкъан шаатлыкътан даа буюк шаатлыкъ бар. Меним акъкъымда Мени Бабам ёллагъанына Баба Манъа берген, Мен беджерген ишлернинъ озьлери шаатлыкъ этелер.
Иса халкъкъа: – Мен сизнен чокъ вакъыт олмайджагъым. Мени Ёллагъаннынъ янына къайтып бараджагъым.
Биз корьген-эшиткенлеримизни айтмайып оламамыз, – дедилер.
Шунынъ ичюн, даа вакътымыз олгъанда, эписине ве эр шейден эвель озюмизнинъ иман аркъадашларымызгъа яхшылыкъ япайыкъ.
озь вакътынъызны бошуна кечирменъиз, чюнки биз яшаяткъан куньлер – яман куньлер.
Фырсаттан файдаланынъыз, инанмагъанларнен акъылнен арекет этинъиз.