3 Иса бойле джевап берди: – Озюнинъ де, ана-бабасынынъ да гунасы ичюн дегиль. Алланынъ ишлери онда белли оладжагъы ичюн, о кёр олып догъды.
Манъа къаршы тизген тюшюнджелеринъизни, сизинъ ниетлеринъизни билем.
Эюпнынъ учь достуна да ачувланды, чюнки олар Эюпкъа джевап бермеге бильмейип, оны къабаатладылар.
РАББИ бойле сёзлерни Эюпкъа айткъан сонъ, теманлы Элифазгъа бойле деди: – Санъа ве эки достунъа ачувландым, чюнки къулум Эюп догъру лаф эткен олса да, сиз Меним акъкъымда догъру лаф этмединъиз.
Кёрлар корелер, топаллар юрелер, лепра хасталыгъына огърагъанлар элялланып тедавийленелер, сагъырлар эшителер, олюлер тирилелер ве фукъарелер Къуванчлы Хаберни эшителер.
Иса буны эшитип: – Бу хасталыкъ олюмнен битмейджек, лякин о, Алланынъ шуретине себеп оладжакъ. Алланынъ Огълу онынъ ярдымынен шурет къазанаджакъ, – деди.
– «Эгер иман этсенъ, Алланынъ шерефини кореджексинъ», – деп санъа айтмадыммы? – деди Иса.
Павелнинъ къолуна йылан асылгъаныны корьген ерлилер бири-бирине: «Бу адам къатиль, гъалиба. Денъизден къуртулса да, адалет алласы оны тири къалдырмайджакъ!» – дедилер.
Руханийлер акъайларны джезаламакъ ичюн ич бир мана тапмайып, оларны даа бир кере къоркъузып, йибердилер. Олар халкътан къоркъа эдилер. Эписи адамлар олгъан шей ичюн Аллагъа шукюр эте эдилер.
Алланынъ бизге олгъан севгисини бильдик ве бунъа инандыкъ. Алла – севгидир. Севгиде булунгъан адам Аллада булуна, ве онда Алла булуна.
Алланынъ бизге олгъан севгиси бунда ачыкъ косьтерильди: Алла бирден-бир Огълуны дюньягъа ёллады, бизге Онынъ ярдымынен яшамагъа ёл ачты.