2 Шегиртлери Исадан: – Равви, о, кёр олып догъгъаны озюнинъ я да ана-бабасынынъ гунасы ичюнми? – деп сорадылар.
Оларгъа седждеге къапанып ибадет этме. Мен – РАББИм, сенинъ Алланъдырым, куньджю Аллам. Мени кореджек козю олмагъан бабаларнынъ къабаатлары ичюн балаларыны учюнджи ве дёртюнджи несильгедже джезалайым.
– Базылары Сени Сувгъа Батырыджы Ягъя, башкъалары – Ильяс, дигерлери исе – Йирмея, я да пейгъамберлерден бириси деп саялар, – деди шегиртлер.
базар мейданларында урьметнен селям бермесини ве адамлар тарафындан «Равви» дегенлерини истейлер.
Сизлерге исе «Равви» демесинлер, чюнки сизинъ бир Оджанъыз бар. Сиз бир-биринъизге – агъа-къардашсынъыз.
Иса адамларгъа джевап берип: – Сиз, эписи башкъа галилеялылардан бу адамлар гуналы олгъаны ичюн оларнен бойле шей олды, деп тюшюнесизми?
Шу арада шегиртлери: – Равви, аш ашаса, – деп Исаны чагъырдылар.
Иса кечип кеткенде, бир догъма кёр адамны корьди.
Еудий башлыкълары бунъа джевап берип: – Сен бутюнлей гуна ичинде догъгъан олсанъ да, энди бизге акъыл огретесинъми? – деп, оны къувып чыкъардылар.
Павелнинъ къолуна йылан асылгъаныны корьген ерлилер бири-бирине: «Бу адам къатиль, гъалиба. Денъизден къуртулса да, адалет алласы оны тири къалдырмайджакъ!» – дедилер.