7 Олар бу акъта сорай бергенлери ичюн, Иса башыны котерип: – Аранъызда ким гунасыз олса, о, къадынгъа биринджи олып, таш атсын, – деди.
Бошбогъазнынъ тили – къылыч киби кескиндир, икметли адамнынъ тили исе – дертке дерман.
– Меним сёзюм атеш киби дегильми? Къаяларны парлагъан чёкюч киби дегильми? – дей РАББИ.
– Бу Адам киби ич бир вакъыт ич кимсе лаф этмеген! – деди аскерлер.
Иса башыны котерди де, къадындан башкъа ич кимсени корьмейип: – Эй, къадын! – деди. – Олар къайда? Сени ич кимсе къабаатламадымы?
Сонъ кене эгилип, ерге язмакъны девам этти.
Эр вакъыт мераметнен, ерине келишкен лаф этинъиз, эр бир адамгъа керекли джевапны насыл этип тапмакъны билинъиз.
Онъ къолунда О, еди йылдызны тута, агъзындан эки тарафлы кескин къылыч чыкъып тура эди. Онынъ бети бутюн кучюнен парылдагъан кунеш киби эди.
Онынъ агъзындан бир кескин къылыч чыкъып тура; онен О, халкъларны ура. Демир таягъынен О, оларгъа падишалыкъ япа, Къудретли Алланынъ атешли гъазабыны душманларынынъ башларына тюшюре. Юзюм сыкъкъан ерден чыкъкъан шарап киби, оларнынъ устюне гъазабы акъа.
Шунынъ ичюн тёвбе эт! Буны япмасанъ, Мен тезден алдынъа барып, Озь агъзымдаки къылычнен оларгъа къаршы дженк этерим.