53 Я Сен бабамыз Ибраимден буюк оласынъмы? О, ольген, пейгъамберлер де ольгенлер! Сен Озюнъни ким деп саясынъ?
Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.
Мен сизлерге айтам: бу ерде Алланынъ Сарайындан да буюк Адам бар.
Лякин ичинъизден: «Ибраим бизим бабамыз!» – деп, ич тюшюнменъиз. Мен сизлерге шуны айтам: Алла Ибраимге балаларны мына бу ташлардан япа биле.
Еудийлернинъ башлыкълары Онъа джевап берип: – Сени яхшы ишлеринъ ичюн дегиль, куфюр сёзлеринъ ичюн ташларнен ольдюрмеге истеймиз. Сен адам олып, Озюнъни Алла саясынъ! – дедилер.
– Биз Къанундан Месих эбедий бизнен оладжагъыны эшиттик. Насыл этип Сен: «Инсан Огълуна юкъарыгъа котерильмеге керек», – дейсинъ? Ким бу Инсан Огълу?
Еудийлер онъа джевап берип: – Бизде Къанун бар. Къанунымыз боюнджа Онъа ольмек керек, чюнки О, Озюни Алланынъ Огълу япты, – дедилер.
Бу къуюны бизге бабамыз Якъуп берген, о озю, балалары ве айванлары да ондан сув ичкенлер. Сен ондан буюксинъми, аджеба?
Шунынъ ичюн еудийлер Исаны ольдюрмек ичюн, даа чокъ арекет эте башладылар, чюнки Иса раатлыкъ кунюни бозгъанындан гъайры Аллагъа «Бабам» дей эди ве шунынънен Озюнинъ Аллагъа тенъ олгъаныны косьтере эди.
Иса оларгъа: – Сизге керчектен догърусыны айтам: Ибраим даа олмаздан эвель, Мен Барым, – деди.
Буюк баба-деделер – оларнынъкидир, Месих де олардан догъды. Эр шейнинъ устюнден олгъан Аллагъа эбедиен макътавлар олсун! Амин!