3 Шу арада Къанун оджаларынен фериселер Исанынъ янына бир къадынны кетирдилер. Оны ороспулыкъ япкъан вакъытта якъалагъанлар. Къадынны ортагъа чыкъарып:
Акъайына садыкълыгъыны бозгъан ве къан тёккен къадынны киби, сени суд этеджегим. Ачувымда ве куньджюлигимде къанынъны тёкип, сени олюмге береджегим.
Лякин догъру адамлар оларны суд этеджеклер. Бу экиси ороспулыкъ япкъанлары, озь къолларынен къан тёккенлери ичюн, оларны ороспулар киби, къан тёккен апайлар киби, джезалайджакълар.
Одун джыйгъанны туткъан адамлар оны Муса, Харун ве бутюн джемаат огюне кетирдилер.
О, халкънынъ эписи баш руханийлерини ве Къанун оджаларыны топлап, олардан Месихнинъ не ерде догъулмакъ керегини сорады.
Саба эрте О, кене Сарай азбарына къайтып кельди. Онынъ алдына бутюн халкъ кельди. Иса отурып, адамларны огретмеге башлады.
– Оджа! – дедилер. – Бу апай аиле садыкълыгъыны бозгъан вакъытта якъаланды.
Олар бу лафны эшитип, бирер-бирер чыкъып кеттилер. Биринджи кеткенлер энъ къарт сойлары эди. Ахыр-сонъу Исанен ялынъыз ортада тургъан къадын къалды.
Сонъ кёр олгъан адамны фериселернинъ алдына кетирдилер.
Эки эльчини ортагъа турсатып, олардан: – Сизлер насыл къудретнен ве кимнинъ адындан бу шейлерни яптынъыз? – деп сорадылар.
Шунынъ ичюн, акъайы тири олгъан къадын башкъа акъайнен ятса, ороспу сайыла. Амма акъайы ольсе, къадын къанундан къуртула. Башкъа акъайнен ятса да, ороспу сайылмай.