19 – Сенинъ Бабанъ къаерде? – деп сорадылар Исадан. О, джевап берип: – Сиз не Мени, не Бабамны таныйсыз. Эгер Мени таныгъан олсанъыз, Бабамны да таныр эдинъиз, – деди.
О ёкъсул ве фукъаренинъ ишлерини адалетнен суд этти, онынъ ичюн ишлери онъундан кельди. Бойле япып, о, Мени бильмеге не олгъаныны косьтерди! – дей РАББИ.
Мен – РАББИ олгъанымны бильсинлер деп, оларнынъ акъылларыны ачаджагъым. Олар Меним халкъым оладжакълар, Мен де оларнынъ Алласы оладжагъым. Бутюн джан-юрегинен Манъа бериледжеклер.
Сонъ Сарай азбарында огреткен Иса къычырды: – Сиз Мени де, къаерден олгъанымны да билесиз! Мен Озь-Озюмден кельмедим. Мени Ёллагъан акъикъийдир, лякин сиз Оны бильмейсиз.
Даа шуны билемиз: Алланынъ Огълу кельди ве, биз Акъикъий Олгъанны таныйыкъ деп, бизге акъыл берди. Биз акъикъий Аллада, Онынъ Огълу Иса Месихте булунамыз. Бу – акъикъий Алла ве эбедий омюрдир.
Озь артындан алып баргъан ве Месихнинъ огретювинден узакълашкъан эр бир адамда Алла ёкъ. Бу огретювге коре яшагъан адамда исе эм Баба, эм Огъул бардыр.