51 Мен – коктен кельген тири отьмек олам. Бу отьмекни ашагъан адам эбедий яшайджакъ. Мен береджек отьмек – беденимдир, оны дюньягъа аят багъышламакъ ичюн береджем.
Шойле де Инсан Огълу, Озюне хызмет эттирмек ичюн кельмеди. Озю хызмет этмек ве Озь джаныны къурбан этип, чокътан-чокъларны къуртармакъ ичюн кельди, – деди.
Сонъ отьмекни алды, шукюр этип парчалады, шегиртлерине берип: – Бу сиз ичюн берильген Меним тенимдир. Мени анъмакъ ичюн буны япынъыз, – деди.
Сёз джан-тен олды ве бизим арамызда яшап башлады. Биз Онынъ шерефли ишлерини корьдик, Бабасынынъ бирден-бир Олгъанынынъ шерефли ишлерини. О, яхшылыкъкъа ве акъикъаткъа толу эди.
Эртеси куню Ягъя Исанынъ якъынлашкъаныны корип, шойле деди: – Мына Алланынъ Къозусы! О, Озюне дюньянынъ гунасыны ала.
Яшайышында Манъа иман эткен эр ким ич бир вакъыт ольмейджек. Бунъа инанасынъмы?
– Ич бир кимсе коктен тюшмеген ве кокке чыкъмагъан, тек Инсан Огълу.
Муса сахрада йыланны юкъарыгъа насыл котерген олса, бойле де юкъарыгъа Инсан Огълуны котереджеклер.
Алла дюньяны ойле севди ки, Озюнинъ бирден-бир Огълуны берди, Онъа инангъан эр бир адам гъайып олмасын, лякин эбедий омюрни алсын.
Алланынъ Огълуна иман эткен адам эбедий омюрге саиптир. Огъулнынъ сёзюни тутмагъан адам исе омюрни корьмейджек, лякин Алланынъ гъазабы астында къала.
Сизге керчектен догърусыны айтам: Меним сёзлеримни динълеген ве Мени Ёллагъангъа иман эткен адам эбедий аятны ала. О, суд этильмейджек, лякин энди олюмден аяткъа кечкендир.
Алла берген отьмек коктен тюше ве дюньягъа омюр багъышлай, – деди.
Иса исе оларгъа: – Аят отьмеги – Мендирим. Манъа кельген адам ич бир вакъыт ач къалмаз, Манъа иман эткен адам ич бир вакъыт сувсамаз.
Сонъ еудийлер Исагъа къаршы мырылдап башладылар, чюнки О: «Мен коктен тюшкен отьмек олам», – деген эди. Олар:
Сизге керчектен догърусыны айтам: Манъа иман эткен эр ким эбедий аяткъа саиптир.
Мен – аят отьмеги олам.
Амма коктен кельген отьмек ойле дегиль: оны ашагъан адам ольмейджек.
Языда айтылгъаны киби, Манъа иман эткеннинъ ичинден «тири сув озенлери акъаджакъ», – деди.
Эбет, адамларнынъ гуналарыны эсапкъа алмайып, Алла дюньяны Озюнен Месихнинъ ярдымынен барыштырды ве бизге барышыкъ хаберини даркъатмагъа буюрды.
Месихнинъ ярдымынен Алланынъ огюнде инсафлы сайылайыкъ деп, Алла гуна бильмеген Месихни гуналарымыз ичюн къурбан оларакъ кетирди.
ве, Месих бизлерни севгени киби, сизлер де бойле севгинен яшанъыз. О бизлер ичюн Озюни бахшыш ве къурбан оларакъ, гузель къокъулы шей киби, Аллагъа берди.
Акъайлар, Месих иманлылар джемиетини севгени киби, озь апайларынъызны бойле де севинъиз. О, Озюни джемиети ичюн берди.
Бизни эр бир гунадан къуртармакъ, яхшы ишлерни гъайретнен япкъан темиз сайлангъан халкъны Озюне азырламакъ ичюн, О, Озюни бизим ичюн къурбан кетирди.
Иса бизге Чадырнынъ пердесинден янъы, омюр берген ёлны ачты. Бу ёл – Онынъ къурбан кетирильген беденидир.
Сиз Онъа, тири Къаягъа якъынлашынъыз. Адамлар Оны бир четке ташладылар, Алла исе Оны сайлады ве къыйметли япты.
О, бизим гуналарымыз ичюн одев олды. О, тек бизим гуналарымыз ичюн дегиль, бутюн дюньянынъ гуналары ичюн одев олды.
Мына бу севгидир: биз Алланы севдик дегиль, лякин бизни О севди ве Озь Огълуны гуналарымыз ичюн одев оларакъ ёллады.
Баба Озь Огълуны дюньянынъ Къуртарыджысы оларакъ ёллады. Биз буны корьдик ве бунъа шаатлыкъ беремиз.