41 Сонъ еудийлер Исагъа къаршы мырылдап башладылар, чюнки О: «Мен коктен тюшкен отьмек олам», – деген эди. Олар:
Фериселер ве Къанун оджалары мырылдап: – Бу адам гуналыларны къабул этип, оларнен берабер аш да ашай! – дей эдилер.
Буны корьгенде, базы адамлар мырылдап башладылар: – Иса гуналы адамнынъ эвине барды, – дедилер.
Фериселер ве Къанун оджалары Исанынъ шегиртлерине: – Сиз не ичюн салым топлайыджыларнен ве башкъа гуналыларнен бирликте ашап-ичесиз? – деп мырылдап башлады.
Мына Ягъянынъ шаатлыгъы. Еудийлер Ерусалимден руханийлер ве левийлилерни ёллап, Ягъядан: – Сен кимсинъ? – деп сорадылар.
Алла берген отьмек коктен тюше ве дюньягъа омюр багъышлай, – деди.
– Озьара мырылдаманъыз! – деди оларгъа Иса.
Мен – аят отьмеги олам.
Коктен тюшкен отьмек будыр. О, бабаларынъыз ашагъан отьмекке ошамай. Олар оны ашаса да, ольдилер. Бу отьмекни ашайджакъ адам исе эбедий яшайджакъ.
Онынъ чокъ шегиртлери бу лафларны эшитип: – Сёзлеринъ пек къыйындыр! Оларны ким динълейджек? – дедилер.
Бундан сонъ чокъ шегиртлери арткъа къайтты ве энди Исанынъ пешинден юрмей эдилер.
Халкъ арасында Иса акъкъында чокъ мырылдагъанлар бар эди. Базылары: «О, яхшы адам», – дей, башкъалары: «Ёкъ! О, халкъны ёлдан ура», – дей эдилер.
Шикяет этменъиз. Олардан базылары шикяет эттилер, ве ёкъ этиджи оларны ольдюрди.
Олар – мырылдагъан адамлар, ич бир шейден разы дегиллер, тек озь истеклерининъ артындан юрелер, агъызларындан къопай лафлар чыкъа, озь файдасы ичюн башкъаларына ялтакъланалар.