7 Шу вакъыт самариели бир къадын сув чекмеге кельди. Иса онъа: – Манъа ичмеге сув берсе, – деди.
Ибраимнинъ хызметчиси онынъ къаршысына чапып барды ве онъа: – Гугюминъден манъа ичмеге бираз сув берсе, – деди.
Мына мен шимди сув чокърагъы янында турам. Сув чекмек ичюн мында бир къыз кельгенде, мен онъа: “Гугюминъден манъа азчыкъ сув ичмеге берсе”, – деп айтарым.
Ильяс турып, Царефаткъа кетти. Шеэрнинъ араба къапусына якъынлашкъанда, одун джыйып юрген тул къадынны корьди. О, къадынны чагъырып: – Манъа савутынъдан бираз сув бер, ичейим, – деди.
Ве ким бу адий ве кучюк адамларнынъ бирисине, о – Меним шегиртим олгъаны ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
Бундан сонъ Иса энди эр шей беджерильгенини билип, Язы сонъунадже беджерильсин деп: – Сувсадым! – деди.
Иса къадынгъа джевап берип: – Эгер сен Алланынъ бахшышыны ве «Манъа ичмеге сув берсе», дегенининъ ким олгъаныны бильсенъ, Ондан сен озюнъ сув истер эдинъ, ве О санъа тири сув берер эди, – деди.
О ерде Якъупнынъ чокърагъы бар эди. Иса ёлдан ёрулып, раатланмакъ ичюн къуюнынъ янына отурды. Къарарнен уйле вакъты эди.
Исанынъ шегиртлери исе аш сатын алмакъ ичюн шеэрге кеткенлер. Самариели къадын: