25 Исагъа адамлар акъкъында шаатлыкъ бермек керекмей эди. Адамнынъ юрегинде не олгъаныны О, Озю биле эди.
о вакъыт Сен коклерден, Озюнъ булунгъан ерден эшит ве оларны багъышла. Эр кимсеге онынъ япкъанларына коре акъкъыны бер, чюнки Сен оларнынъ юреклерини билесинъ. Эписи инсан огъулларынынъ юреклерини тек Сен билесинъ!
О, РАББИ къоркъусынен толаджакъ, козьлери корьгенине коре суд этмейджек, къулакълары эшиткенине коре къарар чыкъармайджакъ.
Иса исе оларнынъ фикирлерини билип: – Сиз не ичюн юреклеринъизде бойле яман фикирлер тутасыз? – деди.
Андрей агъасыны Исанынъ алдына алып кельди. Иса онъа дикъкъатнен бакъып: – Сен Юхан огълу Симонсынъ, энди адынъ Кифа оладжакъ, – деди. (Кифа – «Пётр» демектир.)
Иса, Натанельнинъ Онъа якъынлашкъаныны корип: – Бакъынъыз, мына ич айнеджиликни бильмеген акъикъий исраиллидир! – деди.
Иса Оны сатаджакъ адамны биле эди, шунынъ ичюн: «Эпинъиз темиз дегильсиз», – деди.
Иса ичинде шегиртлерининъ мырылдагъаныны билип: – Сёзлерим сизни ёлдан урамы?
Лякин аранъызда имансыз къалгъанлар да бар, – деди. Ким имансыз олгъанларыны ве ким Оны сатаджагъыны Иса башындан биле эди.
Сонъ, оларнынъ башларына чокъ беляларнен къазалар тюшкенинен, бу тюркю оларгъа къаршы шаатлыкъ олур, эвлятлары оны унутмайджакълар. Мен деделерине ант эткен топракъкъа оларны кирсетмезден эвель, оларнынъ бугуньки ниетлерини билем.