22 О, олип тирильген сонъ, шегиртлери бу сёзлерни хатырладылар ве Мукъаддес Языгъа да, Исанынъ сёзюне де инандылар.
Оларнынъ юрегини ягъ баскъан, агъызлары къопайып макътаналар.
Месих бу азаплардан кечип, Озь шерефине кирмек керекмей эдими? – деди.
Сонъ оларгъа шойле деди: – Мен даа сизнен берабер олгъанда, Мусанынъ Къанунында, Пейгъамберлернинъ Языларында ве Зебур китабында Меним акъкъымда язылгъанларнынъ эписи беджерильмек керектир, дей эдим.
Шегиртлери буны башта анъламадылар. Иса Озь шуретине тек иришкен сонъ, бу сёзлер Онынъ акъкъында язылгъаныны ве халкъ Оны бойле къаршылагъаныны хатырладылар.
Къорчалайыджы исе, Меним Адымдан Баба ёллайджакъ Мукъаддес Рух, сизге эр шейни огретеджек ве Меним сизге айткъан эписи сёзлеримни акъылынъызгъа кетиреджек.
Вакъты-саати кельгенде, сёзлеримни хатырланъыз деп, Мен буны сизге бильдирдим. Сизге буны эвельден айтмадым, чюнки сизнен берабер эдим.
Иса буны Галилеянынъ Кана шеэрчигинде япты; бу шей Онынъ аджайип бельгилерининъ башы олды. Бойле этип, Иса Озь шуретини косьтерди, ве шегиртлери Онъа иман эттилер.
О вакъыт Онынъ шегиртлери: «Ичимде Сенинъ Эвинъе олгъан шевкъим яна», – язылгъан сёзлерни хатырладылар.
Тойгъа Иса шегиртлеринен де чагъырылгъан эдилер.
О вакъыт мен Раббимиз Исанынъ: «Ягъя адамларны сувгъа батырып темизлей эди, сизлер исе Мукъаддес Рухнен темизленеджексинъиз», – деген сёзюни эсиме кетирдим.