10 Шу ань Симон Пётр озь къылычыны чыкъарды да, баш руханийнинъ къулуны урып, онынъ онъ къулагъыны кести. Къулнынъ ады Малхос эди.
Иса онъа: – Санъа догърусыны айтам: бугунь, шу геджеси, хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджексинъ, – деди.
Онынъ янында тургъанлардан бириси къылычыны чекип, баш руханийнинъ къулуны урып, онынъ къулагъыны кести.
Симон Исагъа джевап берип: – Рабби! Мен Сеннен зиндангъа да, олюмге де бармагъа азырым! – деди.
Баш руханийнинъ къулларындан бири Пётр къулагъыны кесип ташлагъан адамнынъ сою эди. Бу къул Пётргъа: – Багъчада Онен берабер сени корьмедимми? – деди.