16 Сиз Мени сайлагъанынъыз дегиль, сизни Мен Озюм сайладым, юрмеге ве гъайып олмайджакъ мейва бермеге тайин эттим. Шунынъ ичюн, Меним Адымдан Бабадан не истесенъиз, О, сизге береджек.
Ибраимден улу ве кучьлю халкъ асыл оладжакътыр; Ибраим вастасынен ер юзюндеки бутюн халкълар эйилик тападжакълар.
Адамнынъ руху чыкъып, о, озь топрагъына къайта, ве о куню бутюн ниетлери ёкъ олып кетелер.
РАББИ-Таалягъа, Исраильнинъ Алласына бинъ шукюр олсун! Аджайип ишлерини ялынъыз Озю япа!
Инсафлы адамнынъ махсулы – омюр терегидир, икметли адам адамларнынъ юреклерини къазана.
Келеджекте Якъуп, терек киби, тамыр атаджакъ, Исраиль, филис атып, чечекленеджек, бутюн дюнья онынъ махсулларына толаджакъ.
Якъупнынъ сагъ къалгъан огъуллары бир чокъ халкъларнынъ арасында РАББИ ёллагъан чыкъ киби, отларгъа ягъгъан ягъмур киби оладжакъ. Олар ич бир адамгъа таянмаз, ич кимсени беклемез.
Сизлер дува окъугъанда, ишанчнен не сорасанъыз, оны аладжакъсыз, – деди.
Соранъыз – сизге бериледжек. Къыдырынъыз – тападжакъсыз. Такъырдатынъыз – сизге ачыладжакъ.
Танъ аткъанда исе, шегиртлерини янына чагъырды, оларнынъ ичинден он экисини сайлап алды да, оларны «эльчилер» деп адландырды.
Мен эпинъиз акъкъында айтмайым, – девам этти Иса. – Мен сайлагъан адамларымны билем. Лякин отьмегимни ашагъан адамнынъ Манъа къаршы табаныны котергени акъкъында Языда язылгъан сёзлер беджерильмек керек.
Сиз бу дюньядан олгъан олсанъыз, дюнья сизни озюнъки киби север эди. Амма сиз бу дюньядан олмагъанынъыз, Мен сизни дюньядан сайлап алгъаным ичюн, дюньянынъ сизни кореджек козю ёкъ.
Мен – юзюм асмасы олам, сиз – пытакъларысынъыз. Менде олгъан, Мен де онда олгъан адам чокъ мейва бере. Менсиз исе ич бир шей япып оламайсыз.
Иса оларгъа деди: – Сизни он эки этип сайлагъан Озюм дегильми? Лякин аранъыздан бири – Шейтандыр.
Сонъ дува окъуп: – Эй, эписи адамларнынъ юреклерини бильген Рабби! Иуда, озь ерине бармакъ ичюн, бу хызметни ве эльчилигини ташлады. Шунынъ ичюн бу къысметни алсын деп, эки адамдан къайсыны сайлагъанынъны косьтер! – дедилер.
Мукъаддес Рух устюнъизге тюшкен сонъ, сиз кучь-къувет аладжакъсыз, Ерусалимде, бутюн Еудиеде, Самариеде ве дюньянынъ кенарынадже Меним шаатларым оладжакъсыз, – деди.
Иса бутюн халкъкъа дегиль, тек бизге, шаатларгъа, Алланынъ огюнде сайлангъан адамларгъа корюнди. О, олюлерден тирильген сонъ, биз Онен ашап-ичтик.
О манъа: «Сени бабаларымызнынъ Алласы сайлады. Сен, Онынъ истегенини билип ве Инсафлы Олгъанны корип, Онынъ сесини эшитип,
Рабби Иса онъа: – Адымны тюрлю халкълар, падишалар ве Исраиль огъулларынынъ огюнде илян этмек ичюн, Мен бу адамны сайладым.
Агъа-къардашлар, сизлер бильгенинъизни истейим: чокъ кере янынъызгъа кельмеге ве, башкъа халкъларда олгъаны киби, сизлерде япкъан ишлеримнинъ мейвасыны корьмеге истей эдим, амма шимдигедже бунъа къаршылыкъ коре эдим.
Алла бизге Иса аркъалы эйилик япып, эльчилик багъышлады, эписи халкъларнынъ адамлары имангъа келип, Онынъ Адынен Аллагъа бойсунсынлар;
Языда язылгъаны бизни огретмек ичюн язылгъан. Шунынъ ичюн сабыр этип ве Мукъаддес Язылардан юрекленип, биз ишанч тапмакъ мумкюнмиз.
Я да эм паалы савутны, эм адий чёльмекни айны бир чамурдан ясамагъа чёльмекчининъ акъкъы ёкъмы?
Оларнен олгъан шейлер адамларгъа орьнек олды ве бизни, ахыр заманда яшагъанларны, огретмек ичюн язылды.
Амма мен даа анамнынъ къурсагъында олгъанымда, Алла мени сайлап алды ве Озь эйилигинен мени чагъырды.
Биз – Онынъ япкъанымыз, хайырлы ишлер япмакъ ичюн, Иса Месихте янъыдан яратылгъанмыз. Алла бизге бу ишлерни эвельден азырлап къойды.
эгер сиз иманынъызда къатты ве темелли олсанъыз ве Къуванчлы Хабердеки умюттен юзь чевирмесенъиз. Бу Къуванчлы Хаберни сиз эшиттинъиз; о, коклер астындаки яратылгъан эр бир шейге бильдирильди. Мен, Павел, онынъ хызметчиси олдым.
Бу Хабер бутюн дюньяда даркъалаята ве берекет кетире, сизинъ аранъызда да, сизлер акъикъатта Алланынъ эйилигини эшиткен ве анълагъан куньден башлап, шуны япаята.
Мен исе бунынъ хаберджиси ве эльчиси, тюрлю халкъларгъа иман ве акъикъатны огретмек ичюн оджа олып тайинлендим. Акъикъатны айтам, ялан айтмайым.
Мен бу Къуванчлы Хаберни даркъаткъан хаберджи, эльчи ве огретиджи олып къоюлгъаным.
Чокъ шаатларнынъ огюнде менден эшиткен бутюн шейлерни ишанчлы адамларгъа айтып бер. О вакъыт олар да башкъаларны огретип олур.
Мен сени Крит адасында къалдырдым, чюнки санъа буюргъаныма коре, къалгъан ишлерни битиреджегинъни ве эр бир шеэрде акъсакъалларны тайин этеджегинъни истедим.
Хабиль Хаинге коре Аллагъа яхшыджа къурбанны иман ярдымынен кетирди. Хабиль иманнен инсафлы олып косьтерильди, чюнки Алла онынъ бахшышларыны къабул этип, онъа разылыкъ бильдирди. Хабиль ольген олса да, иманнен але даа лаф эте.
Тынчлыкъ-аманлыкъ яраткъан адамлар инсафлы берекетни берген урлукъларны тынчлыкънен даркъаталар.
Юреклеринъизде Рабби Месихке айры ер беринъиз. Сизден умютинъиз акъкъында эр бир сорагъан адамгъа джевап бермеге эр вакъыт азыр олунъыз.
Мына бу севгидир: биз Алланы севдик дегиль, лякин бизни О севди ве Озь Огълуны гуналарымыз ичюн одев оларакъ ёллады.
Биз севемиз, чюнки эвельден О, бизни севди.