1 – Юреклеринъиз сыкъылмасын. Аллагъа иман этесиз, Манъа да иман этинъиз!
Эй, Алла, Сен – меним Падишам. Якъупкъа къуртулыш бер!
Олар Алла берген васиетни тутмадылар, О ёллагъан Къанун ёлундан кетмеге истемедилер.
Санъа бутюнлей ишангъангъа тынчлыкъ-аманлыкъ бересинъ, иманлары сарсылмаз олгъанны сакълайсынъ, чюнки о, Санъа ишана.
Къасеветимде ич кимсе гонълюмни алмаз, юрегим такъаттан кесиле.
Иса Мерьемнинъ де, онен кельген еудийлернинъ де агълагъанларыны корьгенинен, руху чорланды, юреги сызлады.
Энди юрегим сызлай. Мен не айтсам экен? «Эй, Баба, Мени бу сааттен къуртар», – дейимми? Лякин Мен шу саат ичюн кельдим.
Иса къычырып: – Манъа иман эткен адам Манъа дегиль, Мени Ёллагъангъа иман эте.
Шимдиден, даа бу вакъиалар олмаздан эвель, Мен буны сизге айтам, чюнки бу вакъиалар олгъан сонъ, сиз иман этеджексиз ки, Мен – Одырым.
Шимдигедже Меним Адымдан Бабадан ич бир шей сорамадынъыз. Соранъыз ве аладжакъсыз, ве къуванчынъыз там оладжакъ.
Бу ишлерни япаджакълар, чюнки олар не Бабамны, не Мени таныдылар.
Лякин буны сизге айткъаным ичюн, юреклеринъиз гъам-къайгъыгъа толды.
Шунынъ ичюн, адамларнынъ эписи Бабаны урьмет эткени киби, Огълуны да урьмет этсинлер. Огълуны урьмет этмеген адам исе Оны ёллагъан Бабаны да урьмет этмей.
Бабамнынъ ирадеси даа шунда ки, Онынъ Огълуны корьген ве Онъа иман эткен эр бир адам эбедий омюрни алсын. Мен оларны сонъки куньде тирильтеджем, – деди.
Шунынъ ичюн бу адамны энди къарарсыз къайгъы гъайып этмесин деп, оны багъышланъыз ве онъа юрек беринъиз.
Шунынъ ичюн мен сизинъ Рабби Исагъа иманынъыз ве эписи азизлерге севгинъиз акъкъында эшиткенде,
акъылларынъыз тез ёлдан урулмасын, ич бир рухнынъ, я да лафнынъ, я да бизимки киби ич бир мектюпнинъ «Раббининъ куню кельди», – деген хабери сизлерни къоркъузмасын.
Сизлер Онен Аллагъа инандынъыз. Алла Месихни олюлерден тирильтти ве Онъа шурет берди, шунынъ ичюн сиз Аллагъа инандынъыз ве Онъа умют багъладынъыз.