6 Симон Пётрнынъ янына кельгенде: – Рабби! Сен меним аякъларымны ювмагъа истейсинъми?! – деди Пётр.
Симон Пётр буны корьди де, Исанынъ алдында тиз чёкип: – Раббим, менден кет. Мен гуналы адамым, – деди.
О, меним артымдан келеята. Мен Онынъ аякъкъапынынъ багъыны чезмеге биле ляйыкъ дегилим, – деди.
Легенге сув къойып, шегиртлерининъ аякъларыны юва, белине багълагъан эльбезнен сюртип къурута башлады.
– Не япкъанымны шимди анъламайсынъ. Сонъ анълайджакъсынъ, – деди Иса онъа джевап берип.