43 Шойле деди де, къатты сеснен: – Лазар, тышарыгъа чыкъ! – деп къычырды.
Шегиртлери къоркъып шашып къалдылар. Бири-бирлеринден: – Кимдир бу я? Ель де, голь де Онъа бойсуналар! – деп сораштылар.
– Сен Мени эр вакъыт эшиткенинъни билем, лякин бу сёзлерни шу ерде тургъан халкъ ичюн, олар Мени Сен ёллагъанынъа инанаджакълары ичюн дедим.
О вакъыт, къоллары-аякълары безге сарылгъан, бетине явлукъ багълангъан, эвель олю олгъан адам чыкъып кельди. – Оны чезинъиз, кетсин, – деди Иса адамларгъа.
Песах Байрамындан алты кунь эвель Иса Бетаниягъа кельди. Анда Иса олюлерден тирильткен Лазар яшай эди.
Исанынъ не ерде олгъаныны билип, о ерге чокъ еудийлер кельдилер. Олар тек Исаны дегиль, Иса олюлерден тирильткен Лазарны да корьмеге истей эдилер.
Пётр буны корип, халкъкъа деди: – Эй, Исраиль акъайлары! Не ичюн бунъа тааджиплендинъиз? Бизлерге ойле бакъасыз ки, санки биз о адамгъа юрмеге къабилиетини озь къудретимиз я да диндарлыгъымызнен бердик.
Пётр онъа: – Менде кумюш ве алтын ёкъ, амма санъа озюмде олгъаныны берем: назаретли Иса Месихнинъ Адындан санъа айтам: еринъден турып юр! – деди де,
Пётр онъа: – Айнея, Иса Месих сени тедавийлей. Еринъден тур, тёшегинъни джый! – деди. Айнея шу ань еринден турып кетти.
Пётр эписини тышарыгъа чыкъаргъан сонъ, тиз чёкип дува окъуды ве олюге бакъып: – Табита, еринъден тур! – деди. Къадын козьлерини ачты да, Пётрны корип отурды.