34 – Оны не ерге къойдынъыз? – деп сорады о. – Эфенди, барып корь, – дедилер онъа.
О мында ёкъ. Сизлерге айткъаны киби, О тирильди. Келинъиз, Раббинъиз яткъан ерини бакъынъыз.
Магдалалы Мерьем ве Йосенинъ анасы Мерьем Исанынъ дефн этильген ерини корьдилер.
Йигит исе: – Къоркъманъыз! Сизлер хачкъа мыхлангъан Назаретли Исаны къыдырасыз. О тирильди, О мында ёкъ. О эвель мына бу ерге къоюлгъан эди.
– Келип бакъынъыз, – деди Иса. Саат дёрт къарарларында эди. Олар барып, Исанынъ яшагъан ерини корьди ве шу куню Онен къалдылар.
Иса Мерьемнинъ де, онен кельген еудийлернинъ де агълагъанларыны корьгенинен, руху чорланды, юреги сызлады.
Исанынъ козьлери яшланды.
О, чапып, Симон Пётргъа ве башкъа, Исанынъ севимли шегиртине кельди де: – Олар Раббини къабирден алып кеткенлер, Оны не ерге къойгъанларыны бильмеймиз, – деди.