9 Мен – къапудырым. Ким Менден кирсе, къуртарыладжакъ. Кирип чыкъып, озюне отлакъ да тападжакъ.
Эй, халкъ къабилелери, РАББИни алгъышланъыз, РАББИнинъ шурети ве къудретини алгъышланъыз!
Чобан айванларны бакъкъаны киби, о, адамларны бакъаджакъ: къозуларны къолунен топлайджакъ, оларны багърына басаджакъ, ана-къойларны зорламайып алып кетеджек.
Байрам куньлери Ерусалимде азиз къурбан къойлары насыл чокъ олса, йыкътырылгъан шеэрлер де шу къадар чокъ адам сюрюлерине толаджакъ. О заман Мен – РАББИ олгъанымны билирлер.
Мен оларны РАББИнинъ кучюнен кучьлю этеджегим. Олар Адымнен яшап, арекет этеджек, – дей РАББИ.
Сизге керчектен догърусыны айтам: ким къой къошуна къапудан кирмейип, башкъа ёл тапып тюшсе, о хырсыз ве айдуттыр.
Къаравул онъа къапуны ача, къойлар онынъ сесине къулакъ асалар. О озь къойларыны чагъыра ве тышарыгъа алып чыкъа.
Шу себептен Иса кене шай деди: – Сизге керчектен догърусыны айтам: Мен – къойларнынъ къапусы олам.
Иса онъа деди: – Мен – ёл, акъикъат ве аят олам. Бабагъа келеджек эр ким тек Меним вастамнен келе.
Онынъ ярдымынен биз экимиз бир Рухнен Бабанынъ янына якъынлашып оламыз.