6 Куньлернинъ биринде бир адам пейда олды. Оны Алла ёллагъан эди. Ады Ягъядыр.
– Мына, Мен хаберджимни ёллайым. О, Меним огюмде ёлны азырлайджакъ. О вакъыт сиз къыдыргъан Рабби апансыздан Озь Сарайына келеджек. Сиз истеген васиет хаберджиси шимди келеята, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Алланынъ Китабында бу адам акъкъында язылгъан эди: «Мен Сенден эвель хаберджимни ёллайым. О, Сенинъ огюнъде ёл азырлайджакъ».
Ягъя халкъны сувгъа батырып чыкъаргъаны кимден эди? Алладан я да адамларданмы? – деди. Олар исе озьара давалашып башладылар: «Эгер “Алладан”, – десек, О бизлерден: “Не ичюн Ягъягъа инанмадынъыз?” – деп сорайджакъ.
Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.
Санъа исе, балам, «Юдже Алланынъ пейгъамбери» дейджеклер, Раббиден эвель кетип, Онынъ ёлуны азырлайджакъсынъ
Мен Оны танымай эдим. Лякин адамларны сувгъа батырып темизлемек ичюн мени Ёллагъан: «Рух кимнинъ устюне энеяткъаныны корьсенъ, Мукъаддес Рухнен Темизлейиджи Одыр», – деген эди манъа.
«Мен Месих дегилим, тек Онынъ огюнден ёлланылгъаным», – дегениме озюнъиз шаатсыз.
Исанынъ келишинден эвель Ягъя пейгъамбер бутюн Исраиль халкъыны тёвбе этмеге ве сувгъа батырылып чыкъмагъа чагъыра эди.