2 О башта Алланен бирликте эди.
Башта Алла коклерни ве ерни яратты.
мен Онынъ янында мимар олдым, эр куньде – Онынъ къуванчы, Онынъ огюнде эр заман зевкъ сюре эдим.
«Бир даа РАББИни акъылларына кетирмейджегим, Ады акъкъында бир даа айтмайджагъым», – деп тюшюндим, амма юрегимде бир атеш киби янды, кемиклеримни якъкъан дайын олды. Оны ичимде тутмагъа тырыштым, амма оламадым.
Башта Сёз бар эди, ве Сёз Алланен бирликте эди, ве Сёзнинъ Озю – Алла эди.
Эр бир шей Онынъ ярдымынен яратылгъан эди, ич бир яратылгъан шей Онсуз яратылмагъан эди.